Turkije: Sinds het begin van het jaar eist Turkije inreisvisa, die moeilijk te krijgen zijn. Tienduizenden Syriërs stranden daardoor aan de grens, waar vrijwel alleen Turkmenen worden doorgelaten.

Libanon: Uit angst voor het overslaan van de Syrische strijd naar Libanon eist dat land sinds vorig jaar inreisvisa of een bewijs van Libanees staatsburgerschap. Wie wil blijven, moet een werkvergunning hebben en 200 dollar betalen.

Jordanië: Het koninkrijk Jordanië sloot al in 2014 de grens met Syrië. Nu wachten tienduizenden Syriërs voor de grensovergangen, waar mondjesmaat vluchtelingen worden doorgelaten.

Israël: Uit angst voor terreuraanslagen houdt Israël de grenzen met Syrië hermetisch gesloten. Het grensgebied op de Golanhoogte wordt door VN-troepen bewaakt.

Irak: In het gebied dat Islamitische Staat in handen heeft, bestaat de grens tussen Syrië en Irak nauwelijks meer, maar het hele gebied is voor vluchtelingen afgesloten. In het noorden konden Koerden en jezidi’s eerder wel IS ontvluchten, maar ook die grens is nu dicht.

Andere landen zijn voor de vluchtelingen alleen via de zee of de lucht te bereiken. De ambassades en consulaten van westerse landen in Syrië zijn gesloten. Ook Arabische landen laten niet gemakkelijk vluchtelingen binnen. Zo eist Egypte sinds 2013 inreisvisa uit Syrië.