Ook andere lidstaten zullen uitzonderingen gaan eisen
APELDOORN. Wie de uitkomst van de deal met de Britten ziet, begrijpt eigenlijk niet goed waarom daar nu zo lang over vergaderd moest worden. Het lijkt erop dat Cameron min of meer heeft gekregen wat hij vooraf eiste. Het lijken technische afspraken te zijn, maar de consequenties van dit akkoord kunnen groot zijn.
Het eerste gevolg kan zijn dat Groot-Brittannië uit de Europese Unie stapt. Met een populair figuur als Boris Johnson in het nee-kamp, zal premier Cameron hard moeten werken om de Britse kiezer te overtuigen. De Britten staan altijd al bekend om hun reserve tegen ‘Brussel’, zonder dat gevoel zou Cameron dit project ook niet zijn begonnen.
Samen met Johnson zullen enkele ministers tegen de EU campagne voeren. Dat verzwakt Camerons positie enorm.
Camerons diepste wens was dat hij voor eens en altijd de pijnlijke verdeeldheid over het EU-vraagstuk onder de Conservatieven zou bijleggen. Maar dit zal niet werken. De top van de partij zal verdeeld de campagne in gaan. En wat de uitkomst ook zal zijn, deze polarisatie zal ook na 23 juni doorwerken.
Cameron had oorspronkelijk een „fundamentele herziening” van de Brits-Europese relaties beloofd. In de toespraak in januari 2013 waarin hij dit project aankondigde, sprak hij duidelijk over wijzigingen van de Europese verdragen. Alle afspraken die hij nu heeft gemaakt, blijven daar ver vandaan. Het enige wat zou kunnen worden gezien als een verdragswijziging is de clausule dat de frase van een „steeds hechtere unie” niet op Groot-Brittannië van toepassing is.
Het verbaast niet dat er in Europese hoofdsteden opgelucht werd ademgehaald. In de Nederlandse Tweede Kamer waren regeringspartijen VVD en PvdA tevreden. „Het lijkt erop dat Cameron zich door ons verkiezingsprogramma heeft laten inspireren”, aldus VVD-woordvoerder Mulder.
Europarlementslid Van Dalen (CU-SGP) sprak van een „hoopvol akkoord.” Overtuigde Europeanen zoals de Belg Verhofdstadt zullen wel „balen” meende hij, maar „de steeds hechtere unie is mooi een stuk minder hechtgeworden.”
Volgens Van Dalen biedt de afspraak over de korting op de kinderbijslag ook mogelijkheden voor Nederland. Er zullen zeker meer landen zijn die gaan onderzoeken of ze daar gebruik van kunnen maken, want dat kan veel geld besparen.
Dit navolgingsgedrag heeft volgens sommige analisten een domino-effect. Ook andere lidstaten zullen immers uitzonderingen eisen. Als de „steeds hechtere unie” niet meer voor de Britten geldt, dan hoeft ze immers voor niemand meer te gelden. Op lange termijn kan dat grote gevolgen hebben.
