Hoewel we in het dagelijks leven niets merken van zwaartekrachtsgolven, zijn ze onnoemelijk belangrijk. Wanneer er een grote schok in het heelal is, zoals het ontploffen van een ster, trilt de ‘ruggengraat’ van het heelal. De energie wordt alle kanten op geslingerd, vergelijkbaar met de golven na een steen in een vijver. Die rimpelingen zijn de zwaartekrachtsgolven. De golven bevatten informatie over de bron ervan. Albert Einstein had honderd jaar geleden al uitgerekend dat de zwaartekrachtsgolven moeten bestaan, maar tot nu toe bestonden ze alleen in theorie.

De Canadese wetenschapper Clifford Burgess lichtte vorige week al een tipje van de sluier op in een uitgelekt bericht. Volgens hem zijn de golven ontdekt na de botsing van twee zwarte gaten. Dat zou een enorme schokgolf hebben veroorzaakt, die werd gemeten door meerdere speciale detectoren op aarde. „Woohoo!”, was de conclusie van Burgess.

De zwaartekrachtsgolven zijn de heilige graal van de wetenschap. Eerder vonden Europese natuurkundigen het Higgs-boson, een miniem deeltje dat zo belangrijk is dat het ook wel het God-deeltje wordt genoemd. Dat leidde een jaar later tot de Nobelprijs voor de Natuurkunde. Donkere materie, een ander fundamenteel mysterie, is nog niet gevonden.