Zestig vluchtelingen uit asielzoekerscentrum De Koepel in Arnhem namen zaterdag deel aan een klusdag van het platform Arnhem voor Vluchtelingen, samen met andere organisaties.

Laminaat leggen in een woning, puinruimen in een tuin, een vakantiebungalow van Stichting Bio Kinderrevalidatie schilderen, ramen van een hospice zemen, werken op een landgoed. Van alles is er te doen voor de vluchtelingen. In december werd er ook al een klusdag gehouden. Toen waren er 75 deelnemers.

Vijf asielzoekers mogen in de werkplaats van dienstencentrum Petersborg van de Stichting Welzijn Ouderen Arnhem blokken hout bewerken en kunststof vormen knippen. Bezoekers van de dagbesteding zullen daar stoelen en lampenbollen van maken.

Mwaffag Rezklla (42), die in Syrië metselaar en stukadoor was, stort zich enthousiast op zijn taak. „Hij is een vakman, dat merk je zo”, zegt begeleider Theo Vermeulen van de dagbesteding. „Hij begreep mijn uitleg meteen.”

Nedal Bouzan (29), een Koerd uit de Syrische stad Aleppo, hanteert de zaag. „Nederlanders zijn heel aardig. Ze helpen ons met taallessen en kleding, vandaag kan ik wat terugdoen. Daar ben ik blij mee. Ik verveel me anders toch in De Koepel, waar ik nu vijf maanden ben. Het is vooral wachten, wachten, totdat er over mijn asielaanvraag is beslist. Ik hoop dat het positief uitvalt, dan kan mijn vrouw hier naartoe komen.”

Geen oorlog

Met echtgenote Jehan (18) heeft Nedal vooral contact via Whats­app. Ze is zeven maanden zwanger en verblijft in het Noord-Syrische district Afrin, dicht bij de grens met Turkije. Nedal rondde net zijn rechtenstudie af en werkte drie maanden op het advocatenkantoor van zijn broer voordat hij Syrië verliet. Alleen. „Ik wilde daar niet blijven, ik wil geen oorlog voeren. Waar mijn vrouw nu is, is het redelijk veilig. Syrië is gevaarlijk, de vluchtroute is nog gevaarlijker. Met vijftig man maakte ik in een goedkoop bootje de oversteek van Turkije naar Griekenland. Daar adviseerden hulporganisaties me verder te trekken. In Nederland zijn de regering en de regels goed.”

Vier bezoekers van de dagbesteding, mannen met een lichte vorm van dementie, staan de asielzoekers bij. „Dat is wel mooi voor onze cliënten”, glimlacht Vermeulen. „Nu zijn de rollen eens omgedraaid en kunnen zij wat uitleggen aan anderen.”

De klusdag is voor Hussam Karkas (38) helemaal een verrassing. De bibliothecaris was eerder kok in een restaurant in de Libanese hoofdstad Beiroet en mag nu een lunch bereiden voor de groep. Met een tolk doet hij inkopen bij een Turkse winkel in de buurt. „Ik had gedacht klusjes te zullen doen, nu kan ik iedereen blij maken met eten.”

Op het menu staan linzensoep en rijst met aubergine-kebab. De maaltijd wordt een compliment voor de kok: er blijft niets over.

In een woning in Arnhem begeleiden Jonathan en Henrieke Floor-van den Brink uit Doorwerth drie asielzoekers bij het ophangen van schilderijen en het opknappen van de tuin. „Inventief dat sommigen zijn”, vertelt Jonathan. „Er was een haakje nodig. Een van de vluchtelingen zette het gasstel aan en hield er een schroef boven.”

Talenten

De klusdag is zeker aan de deelnemers besteed, vinden Jonathan en Henrieke. „Je ziet hen opbloeien. Ze kunnen ook eens laten zien waartoe zij in staat zijn.”

Arnhem voor Vluchtelingen ziet mogelijkheden om vaker asielzoekers in te zetten als vrijwilliger, zo veel mogelijk met gebruikmaking van hun talenten. „Op sommige plaatsen kunnen ze waarschijnlijk wekelijks terecht”, zeggen de coördinatoren Mariël Hutten en Annet Storm. „Dat zou mooi zijn, het geeft hun het gevoel dat ze ook waardevol zijn voor de mensen hier.”