PvdA’er Arib beschikt niet over de beste papieren
DEN HAAG. De keus voor PvdA’er Arib (55) zou historisch zijn: de Tweede Kamer zou dan voor het eerst een islamitische voorzitter krijgen.
De in Marokko geboren sociaaldemocrate kwam op haar vijftiende naar Nederland. Van huis uit heeft ze een islamitische opvoeding meegekregen, al komt ze niet bepaald uit een orthodox nest. Over haar moeder vertelde ze bijvoorbeeld: „Als zij in Rotterdam naar de moskee gaat, trekt ze de woorden van de imam soms publiekelijk in twijfel.”
Zelf schreef Arib onder de titel ”Allah heeft ons zo gemaakt” een boek over de positie van lesbische vrouwen in islamitische landen. Van de islamitische shariawetgeving moet ze niets hebben. „In een land waar de sharia heerst, wil geen vrouw wonen”, zei ze ooit. Verder pleitte ze voor gevangenisstraf voor allochtone mannen die hun vrouw en kinderen in hun land van herkomst achterlaten.
Uit haar opvoeding nam ze wel een belangrijke waarde mee die ze graag wil doorgeven: solidariteit. „Die staat in de islam heel centraal.”
Arib (Kamerlid sinds 1998 en woordvoerster medisch-ethische zaken) deed in 2012 al vergeefs een gooi naar het Kamervoorzitterschap. Vooral de PVV verzette zich destijds fel tegen haar kandidatuur. „Nederland kan geen Marokkaan als Kamervoorzitter hebben”, zei toenmalig PVV’er Bontes. Hij noemde Arib een „onderhorige van de Marokkaanse koning.” Anderen verweten haar gebrek aan managementervaring.
Nadien lekte er een notitie uit waarin het personeel van de PvdA-fractie stelde dat Arib met meerdere medewerkers een slechte werkrelatie zou hebben.
De huidige waarnemend Kamervoorzitter lijkt ook nu niet de beste papieren te hebben om het boegbeeld van de Kamer te worden.
Sowieso is de PVV daar tegen, maar ook de VVD en de D66 lijken niet enthousiast. Het CDA steunt uiteraard zijn eigen kandidaat.
Arib ziet zichzelf echter wel zitten. In een brief wijst ze op haar deskundigheid en op haar ervaring als ondervoorzitter.
Ze belooft er verder „altijd op te letten dat ook minderheidsstandpunten worden gehoord.” Dat vindt ze namelijk „een belangrijke waarde in onze parlementaire democratie, waar we trots op moeten zijn.”
Arib was getrouwd met de arts Nordin Dahhan. Samen hebben ze drie kinderen: een dochter en twee zoons.
