Het Noord-Koreaanse regime zegt woensdag een waterstofbom te hebben getest. Dat zou een nieuwe stap zijn. Een waterstofbom is krachtiger dan een ‘gewone’ atoombom. Andere landen betwijfelen echter of het echt een waterstofbom was. Dat is ook de eerste indruk van Van der Meer. „De aardbeving die volgde was vrij licht, vergelijkbaar met vorige atoomtesten. Het kan ook zijn dat het wel een waterstofbom was, maar dat de explosie niet goed is gelukt. Bluf speelt een grote rol in Noord-Korea.”

Met een waterstofbom zou Noord-Korea in een heel exclusieve groep komen. Alleen de vijf grootmachten in de wereld - de Verenigde Staten, Rusland, China, Groot-Brittannië en Frankrijk - hebben een waterstofbom. Van der Meer. „India zit in het verdachtenbankje, dat is misschien aan het experimenteren. Als India het doet, doet Pakistan het ook, daar kun je de klok op gelijkzetten. En Israël misschien ook. Verder niemand.”

Noord-Korea test vaker kernwapens. Daarmee stuurt het niet alleen een boodschap aan de buitenwereld, maar ook aan de eigen „gehersenspoelde, onderdrukte bevolking”. Die worden al tientallen jaren bang gemaakt voor de buitenwereld, vooral voor Amerikanen. „Die kunnen elk moment een invasie lanceren, is de propaganda. Met zulke ‘feesten’ wordt ingewreven hoe fantastisch het regime is, dat ze zorgen dat het buitenland buiten de deur wordt gehouden.”

De vraag is hoe andere landen zullen reageren op de test. Zelfs China, dat Noord-Korea altijd de hand boven het hoofd houdt, raakt steeds meer geïrriteerd. „Maar China zal de relatie niet afkappen, daarvoor zijn de belangen te groot. Voorlopig blijft het pappen en nathouden, de status quo handhaven.” Dat komt ook door angst voor onzekerheid. „Stel dat het regime valt. Wederopbouw van het land kost miljarden, je krijgt vluchtelingenstromen en wapens gaan rondzwermen. Dat is minder gunstig dan wat we nu hebben. ”

Maar ook Noord-Korea weet dat er grenzen zijn. „Kernwapens echt gebruiken is ongekend, dat zou zelfmoord zijn. Noord-Korea weet ook dat ze terroristen als IS niet moeten steunen. Maar ze moeten met speldenprikjes blijven komen. Klein genoeg om niet te escaleren, maar groot genoeg om aandacht te krijgen.”