Dat heeft onderzoek van het Nederlands Instituut voor Scheeps- en onderwaterarcheologie (NISA) in Lelystad uitgewezen. Volgens een zegsman van dat instituut staat dat voor 80 tot 90 procent vast.

De onderzoekers dachten tot nu toe dat het schip afkomstig was uit Midden- of Zuid-Duitsland. Uit nadere bestudering van de drie grote eikenbomen, die voor de bouw van het vaartuig zijn gebruikt, blijkt dat die binnen of in elk geval vlakbij de huidige Nederlandse landsgrenzen moeten zijn gekapt. „Het is onwaarschijnlijk dat die hoge gevaarten daarna eerst nog een enorme reis hebben gemaakt”, betoogt een woordvoerder.

J. Bazelmans, het hoofd onderzoek van de Rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek, waar het NISA tegenwoordig onder valt, noemt het schip sowieso een bijzondere ontdekking. Naar zijn zeggen is de boot opvallend lang in de vaart gebleven. Aan boord zijn namelijk voorwerpen aangetroffen, die pas aan het eind van de tweede eeuw zijn gemaakt.

Bazelmans vermoedt vanwege die vondst dat het 25 meter lange en 2,5 meter brede vaartuig zeker dertig jaar als bulkschip heeft rondgevaren. En dat terwijl andere onderzoekers hebben bewezen, dat diverse vrachtboten vroeger op de plaats van bestemming al na hun eerste reis weer werden afgebroken. „Het hout diende vervolgens als bouwmateriaal voor bijvoorbeeld gebouwen. Maar van zo’n soort inrichtingsverkeer was in dit geval dus geen sprake”, meent Bazelmans.