In een onthullende nieuwe documentaire erkent Junge -nu een ziekelijke 81-jarige vrouw- dat zij in de ban was van de charismatische Hitler toen zij in 1942 op 22-jarige leeftijd solliciteerde als secretaresse.

Pas toen de oorlog voorbij was, drong de werkelijkheid tot haar door en werd zij verteerd door schuldgevoelens omdat zij de „grootste misdadiger die ooit heeft bestaan” aardig had gevonden.

”Blind Spot: Hilter’s Secretary”, die deze week in première gaat op het internationale filmfestival van Berlijn, toont een elegante, grijsgelokte Junge, die zich de gebeurtenissen van meer dan vijftig jaar geleden voor de geest haalt in haar flat in München.

De Oostenrijkse regisseur André Heller maakte van tien uur interviews een film van negentig minuten, waarin Junge benadrukt dat zij ondanks haar nauwe contact met Hitler niet op de hoogte was van de ware aard van de nazi-terreur.

Hitler en andere nazi’s „noemden het woord Jood vrijwel nooit”, zegt Junge. Zij herinnert zich het leven in de naaste omgeving van Hitler als een bestaan in een „onschuldige en vreedzame sfeer.” Het enige moment waarop de oorlog daadwerkelijk doordrong in de omgeving van de Führer en diens staf waren de laatste chaotische dagen toen het Rode Leger Hitlers bunker in Berlijn veroverde en de Führer op 30 april 1945 zelfmoord pleegde, aldus Junge.

Toen Hitler eindelijk onder ogen zag dat een Duitse nederlaag onafwendbaar was, viel de illusie in duigen. „Hij zei dat het allemaal voorbij was”, zegt Junge. Twee dagen voordat Hitler en zijn minnares Eva Braun zelfmoord pleegden, terwijl de bunker schudde van de explosies en de granaatinslagen van de oprukkende sovjettroepen, vroeg Hitler Junge zijn testament op te maken.

Junge zegt de nazi-leiders nooit over Joden of de ”Endlösung” -de nazi-term voor de Jodenmoord- gehoord te hebben. „Ik heb nooit het gevoel gehad dat hij bewust criminele doelstellingen had”, zegt Junge over Hitler. „Niemand sprak ooit over dit onderwerp, in ieder geval niet in ons bijzijn”, zegt Junge over haar en haar collega-secretaresses.

De enige verwijzing die Junge ooit heeft horen maken naar concentratiekampen kwam van het hoofd van de SS, Heinrich Himmler. Tijdens een bezoek aan Hitlers Beierse Alpenverblijf, het Berghof, zei Himmler dat de kampen „heel professioneel werden geleid”, zegt Junge.

Alhoewel Hitler nooit expliciet iets zei over wat later de holocaust ging heten, geeft Junge toe dat zij een slecht voorgevoel had. „Diep weggestopt had ik mijn twijfels, maar ik had niet de moed om hen daarmee te confronteren”, zegt zij.

Junge ontmoette Hitler voor het eerst nadat zij had gesolliciteerd als secretaresse. Zij herinnert zich hem als vriendelijk en voorkomend, heel anders dan wat zij zich had voorgesteld na het zien van zijn opzwepende toespraken in propagandafilms. „Hij was een plezierige oudere heer, vriendelijk, met een zachte stem”, zegt Junge.

Tegen het einde van de oorlog maakte Junge uit Hitlers woorden en daden op dat hij de realiteitszin begon kwijt te raken. Zo hield hij de gordijnen gesloten omdat hij de verwoesting van Berlijn door geallieerde bombardementen niet wilde zien en vroeg hij zijn chauffeur alleen door de minst verwoeste straten van de stad te rijden.

Junge heeft voor het eerst toegestemd om over haar verleden te spreken omdat zij het gevoel heeft dat zij niet veel langer meer te leven heeft, zei regisseur Heller zondagavond tijdens het filmfestival. „Ze zei: Ik heb mijn verhaal eindelijk losgelaten. Nu heb ik het gevoel dat de wereld mij loslaat”, citeerde Heller de ex-secretaresse.