De familieleden willen dat de rechter de wilsbeschikking van de vrouw nietig verklaart. De vrouw overleed op 95–jarige leeftijd aan vrijwillige voedsel– en vochtonthouding. Volgens het Centraal Tuchtcollege voor de Volksgezondheid, dat zich eerder over de zaak boog, heeft de chirurg de regie gevoerd over de medische begeleiding van haar stervensproces. Het college oordeelde in januari dat dat niet zuiver was, omdat de arts jarenlang een innige relatie met de vrouw onderhield en wist dat hij een erfenis zou krijgen. De arts betwist die uitspraak, maar kan daar niet meer tegen in beroep.

Het heeft er volgens artsenorganisatie KNMG alle schijn van dat de man niet alleen in strijd met de wet heeft gehandeld, maar ook de gedragscode voor artsen heeft genegeerd. KNMG–jurist J. Legemaate benadrukt dat hij zich bij dat oordeel alleen kan baseren op de uitspraak van het college.

De vrouw was sinds de jaren tachtig bevriend met de chirurg en diens vrouw. Volgens het college zou de arts in de loop der jaren diverse schenkingen van haar hebben ontvangen, onder meer voor de studiekosten van zijn kinderen en de aankoop van een centrum voor de behandeling van rugklachten. De arts betwist dat die als feiten gepresenteerde schenkingen relevant zijn in deze zaak, zegt zijn raadsman Aantjes. De medicus had dat geld, volgens hem, ook helemaal niet nodig om zo’n centrum te beginnen.

Aantjes benadrukt dat zijn cliënt als vriend heeft gehandeld en niet als behandelend arts. „Hij was een goede vriend en toevallig ook medicus." De raadsman van de familie wil geen commentaar geven.

De civiele procedure dient bij de rechtbank in Den Haag en zal naar verwachting een jaar duren.