Het lesprogramma is ontwikkeld door Liesbeth Hop van de Nationale Academie voor Media en Maatschappij. Met behulp van het Nationaal Media Paspoort krijgen basisschoolleerlingen elk jaar les over zeven thema’s. In elk leerjaar is dat afgestemd op de leeftijd. Na groep 8 ontvangen leerlingen een mediapaspoort.

De zeven thema’s die aan bod komen zijn ”Weet wat je ziet”, ”Bewaak je identiteit”, ”Wat je geeft, krijg je terug”, ”Houd de klok in de gaten”, ”Maak goede keuzes”, ”Bescherm je privacy” en ”Zorg voor je eigen veiligheid”.

Arline Spierenburg van Ouders & Onderwijs reageert in de Volkskrant kritisch op het lesprogramma. „Er bestaan al veel initiatieven op dit gebied.” Ook laakt ze het feit dat er met Ziggo een commerciële partij bij betrokken is.

Het idee achter het Nationaal Media Paspoort spreekt Steef de Bruijn aan. De lector onderwijs en moderne media bij Driestar educatief waardeert de doorgaande lijn van groep 1 tot 8 in de lesstof. „Een ander positief punt is de ouderbetrokkenheid, die is juist rond mediagebruik van groot belang. Daarnaast is aansluiting gezocht bij het competentiemodel van Mediawijzer.net, een verstandige keus. Overigens vind ik zeven lessen per jaar niet zo veel, maar dat is toch beter dan wat er nu op veel scholen gebeurt.”

De Bruijn ziet bij een eerste blik op het lesmateriaal waardevolle elementen. Zoals het bevorderen van bewustwording over de invloed van reclame en commercie rond internet en over tijdsbesteding. „Mooi is ook de Denk-pauze, waarbij er rust en stilte in de klas is. De invulling ervan komt wat zweverig over, maar het kan een goed tegenwicht zijn voor de massaliteit aan mediaprikkels.”

Kritisch is De Bruijn, die betrokken is bij MediaWijzer, het platform uit de gereformeerde gezindte voor verantwoord mediagebruik, eveneens. „De leerlijn beschouwt alle facetten van media­gebruik, ook Netflix en YouTube, min of meer als vanzelfsprekend, ook voor jonge kinderen. Dat maakt de lessen minder geschikt voor reformatorisch scholen. Daarbij mis ik juist belangrijke thema’s, zoals het stimuleren van de woordcultuur als tegenwicht voor de beeldcultuur, het gericht zijn op de ander in plaats van op je eigen belang, het bevorderen van concentratie en het tegengaan van multitasken.”