„Het fort is net gerestaureerd, dus er is een nieuw dak nodig om ervoor te zorgen dat het niet inregent en de binnenkant van het fort niet wordt aangetast door weersinvloeden”, zegt Van Assche. „Tegelijkertijd moet de constructie ervoor zorgen dat de vleermuizen die hier huizen naar hun slaapplaatsen kunnen vliegen. Daarom hebben we speciale invliegopeningen in de glasplaten van de koepel aangebracht.”

De band van de regio met glas –het naburige Leerdam viert dit jaar dat het al 250 jaar glasstad is– bracht de architect op het idee om de koepel met een diameter van 12 en een hoogte van 5 meter van glas te maken. „Het zou een gemiste kans zijn om zo’n imposant kunstfort een ‘gewoon’ houten dak te geven.”

De grootste uitdaging van Van Assche was misschien wel om fort en de omliggende regio weer met elkaar te verbinden. Het fort, gebouwd tussen 1845 en 1847, bleef tot 1959 eigendom van het ministerie van Defensie en werd pas in 1986 overgedragen aan Staatsbosbeheer. Vanaf die tijd geldt het als kunstfort en biedt het onderdak aan culturele evenementen en exposities.

Verboden terrein

„Heel lang was het fort militair gebied, verboden terrein. Nu is het weer toegankelijk. Kunstfort Asperen moet daarom opnieuw leefbaar worden voor de mensen in de regio. Daarom wilde ik de kinderen inschakelen bij dit project. Het is toch prachtig als een jongetje straks langs het fort fietst en tegen z’n oma zegt: Kijk, oma. Ziet u die koepel? Die heb ik gemaakt.”

Het Glasmuseum benaderde basisscholen in de omgeving en die waren maar al te graag bereid om mee te werken. „In totaal hebben ongeveer 600 leerlingen uit de groepen 6, 7 en 8 meegedaan. Daarvoor kregen ze allemaal een stuk blank glas van 80 bij 40 centimeter dat ze in de Glasblazerij mochten inkleuren met glaspoeder.”

Voor de kinderen aan de slag gingen, kregen ze van het Glasmuseum een workshop over abstracte kunst en glas. „Het was niet de bedoeling dat ze zo maar dieren, huisjes en poppetjes of hun naam zouden tekenen of schrijven. Ze hebben geleerd dat een boom niet altijd precies op een boom hoeft te lijken, maar dat het vooral gaat om het gevoel dat het een boom is.”

De kinderen maakten op hun glazen plaat in de Glasblazerij in Leerdam hun ontwerp, dat vervolgens werd gebakken. Daarna rangschikte Peter van Assche al die platen tot één geheel, waarna ze werden opgehangen aan stalen ringen die op hun plaats worden gehouden door een houten constructie. „Het resultaat heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen. Het is indrukwekkend, gewoonweg magnifiek. Ik had niet verwacht dat het project zo goed zou uitpakken.”