Overlevenden schetsen gruwelen concentratiekampen.
In het officiële Britse Publieke Archief zijn onthutsende verslagen van overlevenden van de concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog opgenomen. In de documenten van de Special Operations Executive (SOE), die vrijdag zijn vrijgegeven, reppen overlevenden van kannibalisme en medische experimenten op gevangenen.
De SOE was opgericht in 1940 om het verzet tegen de nazi’s in de door Duitsland veroverde gebieden te organiseren. De organisatie stond onder toezicht van de regering in Londen.
De getuigenissen van de overlevenden van de concentratiekampen zijn opgetekend door Britse legerofficieren die direct na de oorlog bewijzen voor door de nazi’s gepleegde oorlogsmisdaden verzamelden. De Australische krant de Sydney Morning Herald citeerde vrijdag uit de documenten en gaf onder meer het relaas van een overlevende uit het concentratiekamp Dachau bij München weer. De overlevende stelde in zijn getuigenis dat hij tussen oktober 1943 en april 1945 elke week drie of vier treinen zag arriveren, waarin ’wandelende skeletten’ zaten. Volgens de overlevende werden er gemiddeld 1200 mensen per trein vervoerd. Hij herinnerde zich dat de gevangenen op de trein een keer zulke zware ontberingen moesten doorstaan, dat slechts 181 mensen de reis overleefden.
Verder stelde de overlevende van Dachau dat sprake was van kannibalisme in de treinen. „Ik was zo geschokt dat ik de gevangenen vroeg hoe het was om mensenvlees te eten”, aldus de Sydney Morning Herald op basis van de documenten van de SOE. „Ik kreeg te horen dat ik hetzelfde zou doen als ik veertien dagen zonder eten of drinken in een trein had gezeten.”
Een andere getuige van de gebeurtenissen in Dachau, kanunnik Johann Neuhausler van de katholieke kathedraal in München, deed tegenover de Britse officieren verslag van medische experimenten in het concentratiekamp. Hij stelde dat er zeker dertig geestelijken omkwamen nadat ze waren geïnfecteerd met malaria.
Bij een ander experiment werd een gevangene bijna doodgevroren. Daarna legden de nazi’s het slachtoffer in een bed met twee vrouwen omdat ze wilden weten hoe lang het zou duren voordat de man voldoende was opgewarmd om gemeenschap te hebben.
Volgens Neuhausler was dokter Rascher uit München verantwoordelijk voor het uitvoeren van een groot aantal experimenten in Dachau. Een andere overlevende van het kamp zei dat leden van de SS Rascher aan het einde van de oorlog doodschoten omdat hij te veel wist van de gruwelen in de concentratiekampen.
