De ochtendzon werpt haar eerste stralen op het gerechtshof in Aarlen en zet de glazen kolos in een verblindend licht. Het gloednieuwe gebouw geniet de twijfelachtige eer het proces tegen Marc Dutroux, volksvijand nummer een, te huisvesten. Zelfs op dit vroege uur is de politie al massaal op de been - of te paard.

Wie het gerechtsgebouw of de perszaal in wil, wordt binnenstebuiten gekeerd. Tassen, laptops, mobieltjes -alles wat maar enigszins een bedreiging voor de veiligheid kan vormen- verdwijnt in een van de vele kluisjes. Vervolgens wordt iedereen nog eens handmatig gefouilleerd.

Niet dat de agenten het zo vreselijk druk hebben. De horde journalisten moet weliswaar in toom worden gehouden, maar de gewone Belgen tonen opmerkelijk weinig belangstelling om de rechtszaak tegen Dutroux en zijn handlangers bij te wonen.

Maar er zijn uitzonderingen. „Ik wil het gewoon een keer meemaken. Ik wil die man die erin is geslaagd heel België in zijn greep te krijgen, wel eens in de ogen kijken”, zegt Sabine DeVenter. De 19-jarige studente is met de trein vanuit Luik naar Aarlen gereisd en staat in de rij voor het gerechtsgebouw. Ze is nog niet zo zeker van de uitkomst van het proces. „Dutroux is een meester in het manipuleren. De rechtszaak was nog maar net begonnen toen hij alweer met nieuwe leugens kwam en de verantwoordelijkheid op anderen probeerde af te schuiven. Ik ben bang dat er nog heel wat boven tafel zal komen.”

„Die kerel is al die aandacht niet waard”, brom Marc Saronne. De 61-jarige inwoner van Aarlen heeft zojuist een krant gekocht en loopt langs het gerechtsgebouw naar huis. „Wat mij betreft had dit proces achter gesloten deuren kunnen plaatshebben. Ik denk dat Dutroux het in zijn hart prachtig vindt dat de ogen van de wereld op hem zijn gericht. Ik vind het bovendien af en toe gewoon gênant hoe met de emoties van de nabestaanden wordt omgegaan. Huilende moeders komen levensgroot in beeld, terwijl Dutroux met een balkje voor zijn ogen op de foto staat.”

Hielden de Belgische media zich tot en met dinsdag keurig aan het verzoek van Marc Dutroux om hem niet herkenbaar te portretteren, woensdag plaatste Het Laatste Nieuws een foto van de verdachte op de voorpagina waarop hij geheel is te zien. „Wij tonen hem zonder bandje voor de ogen. (…) Wij menen dat Marc Dutroux dat portretrecht misbruikt. Zijn privacy heft hij in de voorbije jaren zelf de vernieling in geholpen. Duizenden keren liet hij zich ongestoord fotograferen en filmen. Op enig vermoeden van onschuld kan hij echt niet rekenen na zijn eigen overtuigende bekentenissen in augustus 1996. De redactie van Het Laatste Nieuws heeft dan ook besloten Marc Dutroux te tonen zoals hij is”, aldus de argumentatie van het dagblad.

Belgische burgers mogen dan nauwelijks lijfelijk bij het proces aanwezig zijn, de woede over het gedrag en de leugens van Dutroux is er niet minder om. „Wat mij betreft hadden we de doodstraf nooit moeten afschaffen. Dat is de enige juiste sanctie voor iemand die dit soort misdaden tegen die meisjes, maar ook tegen het hele Belgische volk heft gepleegd”, zegt Michel Heysse heftig. De 53-jarige kioskhouder zit werkeloos achter zijn toonbank. De straat voor zijn winkel is afgezet en er geldt een parkeerverbod. Allemaal vanwege het proces.

„Ik heb deze dagen de helft minder klanten in mijn zaak gehad”, klaagt Heysse. „En dan te bedenken dat de rechtszaak wellicht nog drie maanden gaat duren. Waarom hebben ze dit circus niet in Brussel of Antwerpen gehouden? Dit wordt hier het proces van de eeuw genoemd, maar als het zo doorgaat wordt het voor mij de financiële strop van de eeuw.”

Ook de Belgische media uiten openlijk hun verontwaardiging over het gedrag van Dutroux. Vooral het feit dat de verdachte maandag in slaap viel, is slecht gevallen bij de kranten. ”Dutroux tergt iedereen”, kopt Het Nieuwsblad met grote letters op de voorpagina. ”Het kan hem niets schelen” schreeuwt Het Laatste Nieuws boos. Een cartoonist maakt het nog bonter. „Hij wil toch zo graag slapen? Kunnen we hem dan niet meteen laten inslapen?”