„Elke aardachtige planeet die we vinden, helpt ons de vraag te beantwoorden in welk deel van het heelal onze verre neven wonen”, stelde Seth Shostak, directeur van het SETI Institute, donderdag in het Britse dagblad The Guardian.

Dergelijke speculaties rond 
Kep­ler-452b staan niet op zichzelf. Eerder vorige week werd al bekend dat de Rus Joeri Milner 100 miljoen dollar (92 miljoen euro) gaat investeren in een zoektocht naar intelligent leven. Begin dit jaar kondigde een groep wetenschappers aan op een conferentie van de Amerikaanse academie van wetenschappen AAAS op zoek te willen naar buitenaardse intelligentie op andere planeten.

In de Melkweg zouden minstens enkele tientallen en mogelijk honderden miljarden planeten moeten zijn waarop leven mogelijk is. Wetenschappers baseren deze veronderstelling op een berekening van de Amerikaanse astronoom Frank Drake.

Het grote probleem waar veel wetenschappers mee worstelen, is het ontstaan van het leven op aarde. De Bijbelse scheppingsgeschiedenis is door de meeste wetenschappers afgeschreven, maar het leven op aarde bestaat intussen wel zonder dat de wetenschap daar een verklaring voor heeft. „Een eerlijk mens die is voorzien van alle beschikbare kennis, moet concluderen dat het ontstaan van het leven nog het meest lijkt op een wonder”, schreef Nobelprijswinnaar Francis Crick.

Een wonder is voor een atheïst als Crick echter niet acceptabel als verklaring voor het leven, maar een „geregisseerde panspermietheorie” wel: primitief leven zou miljarden jaren geleden op aarde zijn gezaaid door ver geëvolueerde aliens met ruimteschepen. Ook voor de beroemde astrofysicus Stephen Hawking is dit een serieuze optie als verklaring voor het leven op aarde. De bekende atheïstische evolutie­bioloog Richard Dawkins sluit evenmin uit dat het leven op aarde is gezaaid door een „beschaving die is geëvolueerd tot een zeer hoog technologisch niveau.”

Om panspermie mogelijk te maken, moeten aliens bestaan. De ontdekking van intelligent buiten­aards leven zou dus impliciet de evolutietheorie bevestigen.

Troost

Het geloof in buitenaardse intelligentie blijkt bij veel wetenschappers ook voort te komen uit een gevoel van kosmische eenzaamheid: als aliens bestaan, zijn wij niet alleen in dit grote heelal. Volgens Paul Davies, hoogleraar natuurkunde aan de Arizona State University, kan het geloof aan superontwikkelde buitenaardse wezens een zekere mate van troost en inspiratie geven. „Dit gevoel van in religieus opzicht op zoek te zijn, kan zich ook heel goed tot de wetenschappers zelf uitstrekken, al zeggen de meesten van zichzelf dat ze atheïst zijn.”

Op een bepaalde manier lijkt het geloof aan buitenaardse wezens dus een seculiere ver­vanging van het geloof in God, meent astro­fysicus Jason Lisle, research­directeur van het Institute for Creation Research. „Het is niet verrassend dat een niet-gelovige wetenschapper een gevoel van kosmische eenzaamheid overvalt, wanneer hij zijn Schepper verwerpt. Hoewel elk mens zich van God heeft afgekeerd in Adams zonde en dat voortdurend weer doet door zijn eigen zonden, blijft ten diepste zijn behoefte aan gemeenschap met God bestaan.”

Ten diepste moet de zoektocht naar buitenaardse intelligentie dus geen academische, maar existentiële vragen beantwoorden. Wie ben ik in dit grote heelal? Waarom ben ik hier? Wat is het doel van mijn leven?