„Denk je echt dat de rechtbank je vrijspreekt? Zo’n vieze, vuile moordenaar? Met alles wat we tegen je hebben?” De opmerking van een rechercheur aan het adres van Koos H. in 1981 staat opgetekend in het boek ”Zuidwal. Dossier van een Nederlandse seriemoordenaar” van Sytze van der Zee.

Rechercheurs beten hun tanden destijds stuk op Koos H., is de teneur van het boek. Hoe politiemensen de man tijdens verhoren ook aanpakten, hij bleef destijds ontkennen jonge meisjes te hebben vermoord.

Toch ging Koos H. voor de bijl. Hij werd in 1982 veroordeeld tot levenslang voor ontvoering, seksueel misbruik en moord op de drie meisjes Tialda Visser (12), Emy den Boer (18) en Edith Post (11). In de woning van H. aan de Haagse Zuidwal trof de politie sporen aan in een martelkamer. Vermoed wordt dat H. meer moorden op zijn geweten had. Hij was een van de langstzittende levenslanggestraften.

Tijdens de politieverhoren in die tijd jent Koos H. zijn ondervragers, schrijft Van der Zee. Als een rechercheur de misdadiger vraagt hoe het met zijn slaapproblemen zit, antwoordt de portier dat hij een schoon geweten heeft. „Dat is het beste slaapmiddel”, zegt H. terwijl hij een geeuw onderdrukt. Hij zegt het idee te hebben dat de rechercheur „best wat meer nachtrust kan gebruiken.”

De rechercheur: „Ik kan me voorstellen dat je wel eens nachtmerries hebt.”

Koos H.: „Waarom zou ik?”

De rechercheur: „Hoe die meisjes aan hun einde zijn gekomen. Genoot je ervan hun lijden eindeloos te rekken? (…) Als je genoeg van je spelletjes had, gaf je de voorkeur aan een pistool, of een knuppel. Of je verdronk ze, smoorde ze met chloroform. Hoe lang deed je over de voorbereidingen?”

Koos H., in Haags accent: „Als ik echt zo’n lèpe megaul (leipe mongool) ben zoals jij veronderstelt, waarom zou ik de lichamen dan niet slimmer verbergen?”

De rechercheur: „Als de publiciteit is weggeëbd, begin je te prakkiseren wie je volgende prooi zou kunnen zijn. Is het niet zo? Droom je ervan? We weten dat jij het hebt gedaan, smerige moordenaar.”

Koos H. draait peinzend een sigaret en zegt: „Het wordt hoog tijd dat je de dokter eens naar je kop laat kijken.” Hij vindt dat de rechercheur een „gore fantasie” heeft.

Ontkenning

Ben J. Zijl uit Waddinxveen, psychosociaal therapeut en seksuoloog van reformatorischen huize, ging de laatste negen jaar maandelijks bij H. op bezoek. Zijl redigeerde het onlangs verschenen boek ”Politie, justitie en de zaak Koos H. Zijn verhaal”. Daarin ontkent H. de moorden. Wel geeft hij toe de meisjes te hebben misbruikt. Zijl stelt desgevraagd „geen mededelingen te doen met betrekking tot het overlijden van Koos H. in verband met de veiligheid rond zijn begrafenis.”