De Islamitische Staat (IS), die vorig jaar aan het begin van de ramadan werd opgericht, definieert zichzelf als een kalifaat dat moslims wereldwijd beloofde dat het er was „om te blijven en te expanderen” (volgens een Arabisch adagium: ”baqiya wa tamaddud”).

Sinds Kemal Atatürk in 1924 het Osmaanse kalifaat had opgeheven, hadden islamitische organisaties zoals de moslimbroeders en al-Qaida gedroomd over de heroprichting van dit kalifaat. Ze hadden dit echter altijd gezien als een einddoel, waar de herislamisering van islamitische samenlevingen aan voorafging. IS schokte iedereen doordat het van dit einddoel zijn vertrekpunt maakte.

IS heeft zijn belofte dat het zal blijven, waargemaakt. Sinds de anti-IS-coalitie in september 2014 begon met bombarderen, heeft het Amerikaanse Pentagon voortdurend kaarten geproduceerd die de geografische verliezen van IS in Irak en Syrië lieten zien. Critici wezen er echter op dat op deze kaarten de gebieden werden weggelaten die IS in dezelfde periode net veroverd had.

Amerikaanse generaals verklaarden dat reeds 10.000 IS-strijders waren gedood, terwijl ze tegelijkertijd beweerden dat IS maximaal 23.000 strijders zou hebben. Dit zou betekenen dat bijna de helft van de jihadisten zou zijn uitgeschakeld. Dat nam eigenlijk niemand serieus.

The Washington Times kwam in mei met een bericht dat nog problematischer was. Statistisch onderzoek had uitgewezen dat 
75 procent van de straaljagers die IS moesten bombarderen, uiteindelijk onverrichter zake terugkeerde zonder een bom te hebben gelost. Dit werd geweten aan „een gebrek aan veiligheidsinformatie ter plekke.”

Toen in 1948 de staat Israël werd uitgeroepen, reageerde de Arabische wereld met ongeloof. Tot op heden wordt in veel Arabische media nog steeds gesproken over de „zionistische entiteit” omdat men weigert het bestaan van een Israëlische staat onder ogen te zien. De vraag is of we nu een herhaling hiervan meemaken met Islamitische Staat (IS).

De Israëlische geleerde dr. Mordechai Kedar wijst erop dat het territorium dat IS in Syrië en Irak controleert reeds vijftienmaal groter is dan Israël. Volgens hem dient de wereld wakker te worden en de nieuwe realiteit te erkennen die in het Midden-Oosten is ontstaan. IS noemt zichzelf een staat en functioneert als een staat – en ís daarom een staat en géén terroristische organisatie.

En deze nieuwe staat is vastbesloten om te blijven en heeft bewezen de militaire middelen te bezitten om dit af te dwingen. Bovendien weigert het Westen, dat gedreven wordt door politieke correctheid, deze staat islamitisch te noemen. Dat lijkt op de onwil om Israël te zien als een Joodse staat. Dr. Kedar waarschuwt dat het dringend noodzakelijk is dat de wereld met deze nieuwgeboren islamitische staat afrekent „omdat IS anders met de wereld zal afrekenen.”

De wereldwijde expansie van IS voltrekt zich zo snel dat veel ontwikkelingen niet meer de media halen. Op 11 juli sloten de autoriteiten in Kosovo het Badovc-reservoir af, waardoor de inwoners van de hoofdstad Pristina zonder water kwamen te zitten. Dit gebeurde uit „veiligheids overwegingen”, maar later bleek dat IS-sympathisanten geprobeerd hadden dit water te vergiftigen. De dreiging van IS bleek reeds het hart van Europa te hebben bereikt.

Meer oostwaarts opende IS een nieuw front aan de rand van Europa. Op 23 juni werd het emiraat van de Kaukasus officieel onderdeel van IS. Volgens experts kan dit emiraat op ruim 15.000 strijders rekenen, van wie vermoed wordt dat velen Europese paspoorten hebben.

Aan de andere zijde van onze aardbol maken de Pakistaanse autoriteiten zich grote zorgen over de toenemende invloed en activiteiten van IS in de provincie Baluchistan. Deze provincie vormt het centrum van het Pakistaanse nucleaire programma. Volgens dr. Afzal Ashraf, die voor het Amerikaanse leger in Irak werkte, is „Baluchistan de meest waarschijnlijke plek waar IS een nucleair explosief zou kunnen verkrijgen.”

Veertien jaar geleden begon de oorlog tegen het terrorisme – waarmee indertijd al-Qaida werd bedoeld. Maar deze organisatie lijkt vergeleken met IS bijna gematigd. Vooral in het Midden-Oosten vraagt men zich af wat de toekomst zal brengen.

Enkele weken geleden schreef de Iraakse onderzoeker Fadil al-Rabii een artikel dat insloeg als een bom. De titel van het artikel luidde: ”Het feest van de waanzin is nog niet begonnen”. De auteur voorspelt hierin dat er in de nabije toekomst een nieuwe organisatie zal ontstaan die nog bloediger zal te werk gaan dan IS. Deze organisatie, die Khorasan zal heten, zal uit IS voortkomen, zoals dat een product was van al-Qaida. Vergeleken met Khorasan zal IS nog barmhartig lijken.

Deze nieuwe organisatie zal ontstaan in het grensgebied van Afghanistan en Pakistan doordat IS in deze beide landen zal fuseren, en dit zal gebeuren in Baluchistan. Rabii schrijft dat de wereld zich dient voor te bereiden „op een nieuwe golf van onvoorstelbare barbaarsheid.”