De woordvoerster van Van Ardenne benadrukte donderdag desgevraagd dat de minister haar uitspraak niet zo letterlijk heeft bedoeld: „Het gaat niet om de islam in zijn geheel, maar om het geweld binnen bepaalde lagen van de islam."

In het Amnesty–blad zegt de CDA–minister verder: „In sommige culturen is het normaal dat een man een vrouw alle hoeken van de kamer laat zien als zij verkeerd kookt of als ze de krant verkeerd neerlegt of wat dan ook. Er is in de islamitische cultuur een bepaalde laag die geweld tegen vrouwen heel vanzelfsprekend vindt, en ook geweld tegen kinderen."

Ze vervolgt: „Die laag vind je hier verhevigd terug omdat in Nederland voornamelijk moslims wonen die uit de achtergestelde gebieden komen. Uit Marokko, uit Somalië, uit Sudan, uit Turkije en dan niet uit de verlichte steden maar van het platteland."

Moslimmannen die een vrouw geen hand willen geven, noemt Van Ardenne „het ergste dat je als vrouw kan overkomen. Dat je als persoon niet bestaat, dat je er gewoon niet bent."

Over het uitzetbeleid van uitgeprocedeerde asielzoekers van minister Verdonk (Vreemdelingenzaken en Integratie) zegt Van Ardenne: „Het zíjn geen asielzoekers. Ze kunnen veilig terug naar hun eigen land. De omstandigheden daar zullen niet zo prettig en florissant zijn als hier. Maar er is geen gevaar voor hun leven."

Dat uitgeprocedeerde asielzoekers in Nederland een leven hebben opgebouwd, hun kinderen naar school gaan, Nederlands spreken en Nederlandse vriendjes hebben is voor Van Ardenne geen reden voor een ruimer pardon. „Het is toch flauwekul dat er ineens geen contact meer zou zijn als mensen terug moeten naar hun eigen land. Kom nou toch! Gaat u eens kijken in Djibouti. Weet u wel hoeveel internetcafés daar zijn? Meer dan in Amsterdam of waar dan ook."