„Zestig euro pinnen per dag, daar hoeven we toch niet dramatisch over te doen? Daar kunnen we royaal op overleven”, vindt de kioskhouder. „Voor bedrijven is het niet genoeg”, denkt een man met een zonnebril. „Alle betalingstermijnen liggen op een week en zondag is deze toestand over, daar ga ik vanuit”, zegt de optimistische kioskhouder luchtig.

Toch is het voor veel Grieken niet genoeg. Zoals voor Fanis. Midden in de crisis zette deze jonge ondernemer een it-bedrijfje op, met slechts 50 euro achter de hand. Vandaag heeft hij achttien mensen in dienst en zijn bedrijf groeit nog steeds.

Terwijl Tsipras weigerde een akkoord te tekenen met de schuldeisers, zat Fanis om de tafel met Duitse investeerders. Fanis was goed op weg om nog meer arbeidsplaatsen te creëren. Toen hij in Duitsland geld wilde opnemen om zijn hotel te kunnen betalen, bleek dat hij maar 60 euro kon opnemen met zijn Griekse pinpas.

Fanis schreef een brief aan Alexis Tsipras en zette deze online. „Alexis, wij zijn de vooruitgang waarover je hoort in Brussel. Wat heb ik je gedaan, Alexis? Waarom vernietig je mijn plannen die ik heb opgezet door enorme risico’s te nemen en hele nachten door te werken? Waarom laat jij me in de steek in het buitenland?” Hij verwijt Tsipras geen plan te hebben en zich te laten leiden door ideologie, met als wapen achterhaalde ideeën. De brief van Fanis werd gisteren duizenden keren gedeeld op sociale media. Fanis hoopt op een snelle overeenkomst tussen de regering en de crediteuren. De komende tijd hoopt hij twintig nieuwe werknemers aan te nemen.

Stavros, die een opleiding tot elektricien doet, discussiert ook even mee, bij de kiosk waar hij een pakje shag koopt. Het afgelopen jaar volgde hij de ontwikkelingen in de politiek op de voet en hij discussieert hierover veel met zijn vrienden. Nu het referendum is afgekondigd, voelt hij zich verantwoordelijk voor de stem die hij zal uitbrengen.

De opa van Stavros is 40 procent gekort op zijn pensioen en kan nauwelijks rondkomen. Stavros ziet veel armoede om zich heen en gelooft dat de crediteuren alleen nummers zien en niet de mensen erachter die een overlevingsstrijd voeren. Meer besparingen, zoals de crediteuren voorstellen, zal voor de ‘gewone Griek’ een langzame dood betekenen, denkt hij.

Stavros ziet op tv vooral propaganda om ”ja” te stemmen. Hij zette de tv uit en ging meer lezen, discussiëren en nadenken en besloot om zondag ”nee” te stemmen. Tegen nog meer armoede. „Het zou mensonterend zijn als het mes weer in de pensioenen en het budget voor de zorg gaat.”

serie
Grieks dagboek

Hoe is het op straat in Griekenland, terwijl regeringsleiders in Brussel vergaderen over grote zaken?