De aankomst van de journaliste is een opluchting voor de Alblasser­damse wethouder Zandvliet, die met haar dochter Nienke (3) en ambtenaar Gerard van Andel het ontvangstcomité vormt. Van Andel had kort daarvoor voorgesteld om per fiets de wandelaars op te gaan sporen. „Halverwege Sliedrecht en Alblasserdam liep een oudere man een stukje met ons mee. Hij wilde ons de omgeving laten zien. Zo kwamen we in Oud-Alblas terecht. Het was er inderdaad prachtig, maar het bleek lastig daarna de route weer op te pikken”, vertelt Bosman.

Leeg bord

Bosman kwam op het idee voor de wandeltocht door een serie artikelen die ze schreef in opdracht van woningcorporatie Zayaz uit Den Bosch over mensen die op de armoedegrens leven. „Ik interviewde mensen en werd geraakt door hun verhalen. Moeders eten zelf maar één keer per dag om hun kinderen voldoende eten te kunnen geven. Ik kwam schrijnende gevallen tegen en ontdekte dat de voedselbank in Den Bosch 650 gezinnen van pakketten voorziet. Zo’n 1,2 miljoen Nederlanders leven op de armoedegrens; onbestaanbaar in een welvarend land als Nederland. Toen ik me dat realiseerde, besloot ik aandacht te vragen voor dit probleem. Ik wil mensen inspireren om hierover na te denken.”

Samen met haar man werkte ze haar plannen uit voor een ‘lopend buffet’ van Den Bosch naar Den Haag, waarbij ze geen proviand, maar alleen een leeg bord meeneemt. „Onderweg scharrel ik mijn kostje op, zoek een plekje om te slapen en probeer met zo veel mogelijk mensen in gesprek te gaan. Elke dag loop ik zo’n 20 kilometer. Bepakt en bezakt, best zwaar. Ik voel mijn voeten en heb spierpijn. Zeker als we omlopen, zoals vandaag. Maar dat afzien hoort erbij. Gelukkig loopt er elke er elke dag een bekende mee.” Zo hield haar vriendin Wayka Veldman haar maandag en dinsdag twee dagen gezelschap.

Contact met het thuisfront zoekt ze niet al te veel. „Ik heb twee dochters van drie en zeven. Als ik steeds bel, wordt het alleen maar lastiger. Vrijdag staan ze op het Binnenhof. Dan maken we het weer goed.”

Confronterend

Haar tocht voerde onder meer langs Ammerzoden, Woudrichem, Gorinchem en Sliedrecht en leverde tal van mooie ontmoetingen en gesprekken op. „Ik heb het idee dat ik al weken onderweg ben.” In Ammerzoden sliep ze boven een café –„ze gingen tot vier uur door, ik heb geen oog dichtgedaan”–, in Gorinchem overnachtte ze bij een Marokkaans gezin dat ’s avonds om tien uur naar bed ging om Bosman nachtrust te gunnen, en kreeg ze van een voorbijganger een lunch aangeboden. In Sliedrecht had ze een indringend gesprek met burgemeester Van Hemmen. „Ik heb aangebeld bij een woonwagenkamp en merkte tot mijn verbazing dat ik het lastig vond om hulp te vragen”, bekent ze. „Je moet continu dankbaar zijn. Ik heb over armoede gesproken en ben armoede tegengekomen. Confronterend.”

Haar reis trekt volop aandacht van de media; ze heeft haar belevenissen al een paar keer op de radio verteld. „En we zijn druk bezig om een ontvangst op het Binnenhof te regelen.”

Onderweg maakt ze opnamen voor de documentaire die ze van haar tocht wil maken. „Om voorlichting te geven op middelbare scholen, met als thema: ”Waar word je gelukkig van?” In ieder geval niet van een groot huis en een dure auto. Het is belangrijk dat jongeren dat weten. Echt geluk zit ergens anders in.”