„Over de psychische gevolgen van abortus wordt niet gesproken. Het is een taboe”, zegt filmproducent Renate Günther-Greene, inmiddels overleden, in de documentaire. Toen ze 25 was, onderging ze zelf een abortus. Veertig jaar later komt de gebeurtenis haar weer helder voor ogen. Rouw en psychische pijn zijn het gevolg.

Günther komt met cijfers: tenminste één op de drie tot vijf vrouwen heeft in Duitsland abortus laten plegen. Slechts twee van de tien vrouwen ondervinden hiervan geen psychische gevolgen. Twee tot vier vrouwen krijgen later zulke ernstige depressieve klachten en angststoornissen dat ze medische hulp nodig hebben.

Günther legt de vinger bij de praktijk van het abortusberaad: „Tijdens het overleg vooraf wordt vaak alleen maar gesproken over „klompjes cellen en zwangerschapsweefsel”, niet over een persoon, maar over ”iets”. Als vrouwen later merken dat ze niet ”iets” maar iemand verloren hebben, komen ze in een draaikolk van rouw en schuld.”

Ervaringsdeskundige Claudia vertoont op scholen de film ”The silent scream” waarin is te zien wat abortus doet met een foetus. „Schokkend, maar de leerlingen zijn er dankbaar voor”, zegt Günther.