Raspoetin ontwikkelde zich sinds de jaren zeventig tot milieuactivist en natuurbeschermer. Zijn mogelijk belangrijkste werk is Afscheid van Matjora (1976), dat gaat over een dorpje dat voor een stuwdam moet wijken. Zes jaar eerder publiceerde hij de roman De laatste termijn, over een oude vrouw die op haar sterfbed afscheid wil nemen van haar kinderen, maar ontdekt dat ze geen van allen elkaar nog begrijpen. Dat komt onder meer door de tegenstelling tussen stad en platteland. De KRO bewerkte de roman in de jaren tachtig tot een hoorspel.

Diverse werken van Raspoetin zijn in het Nederlands vertaald.