„We leefden op brood en thee. Mijn vijf kinderen waren erg ondervoed omdat mijn echtgenoot en ik ons geen ander voedsel konden veroorloven”, vertelt de 37-jarige Safa Subha uit Beit Lahiya.

„Mijn kinderen hadden leverproblemen, bloedarmoede en zwakke beenderen. Sinds ik ge-
regeld voedselbonnen krijg 
van Oxfam, kan ik eieren en yoghurt kopen, en zijn mijn kinderen er beter aan toe. Maar het blijft een opgave om te rantsoeneren en te vermijden dat de ondervoeding terugkomt.”

Volgens het VN-Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken (OCHA) is het gebrek aan een gevarieerd dieet een zorg in tal van gemeenschappen, vooral voor kinderen en zwangere of zogende vrouwen.

Voor de oorlog werkte Safa’s echtgenoot Ashraf als boer op een lap grond die hij huurde. „Hij verdiende daar ongeveer 67 euro per week mee. Maar het werd te gevaarlijk vanwege de Israëlische bombardementen. Daarna probeerde hij het nog als taxichauffeur, maar dat inkomen volstaat niet”, verklaart Safa.

Ook de 43-jarige Kamal Kassam uit Beit Hanun in het noorden van de Gazastrook moest een beroep doen op het programma ”Geld voor werk” van Oxfam om zijn vrouw en hun vijf kinderen tussen de 6 en de 12 jaar te onderhouden.

Tijdens de oorlog sloeg het gezin op de vlucht nadat hun huis vernield was door Israëlische bommen. „Ik werkte in een fabriek, maar verloor die baan als gevolg van de Israëlische blokkade. Daarna verdiende ik ongeveer 7 euro per dag door met ezel en kar goederen rond te brengen, maar ook die verloor ik bij een zware luchtaanval”, verhaalt hij.

Bij de Israëlische bombardementen is er ook veel infrastructuur vernietigd, waaronder de enige energiecentrale van Gaza en sanitaire projecten. Nu stroomt onbewerkt rioolwater vanuit de zee terug in het ondergrondse watersysteem van Gaza. Daardoor raken het drinkwater en bevloeiingswater besmet, met de uitbraak van ziekten tot gevolg.

Dat Israël de invoer van vitale reserveonderdelen voor het herstel van de rioolinfrastructuur, net als landbouwbenodigdheden zoals meststoffen en zaden, aan banden legt, heeft de landbouwproductie beperkt.

De voedselonzekerheid in Gaza wordt niet alleen veroorzaakt door een tekort aan eten op de markt alleen. Het is ook een economische crisis, want de meeste inwoners van de Gazastrook kunnen zich niet genoeg kwaliteitsvoedsel permitteren. De opeenvolging van zware economische schokken maakt dat er voor gezinnen nog maar weinig manieren zijn om het hoofd boven water te houden.