Hoeveel plastic er jaarlijks in zee terechtkomt, was lange tijd onbekend: er bestonden slechts ruwe schattingen.

Aan die situatie is een einde gekomen door een onderzoek van de universiteit van Georgia in Athens (VS) dat vandaag werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Science.

Het onderzoeksteam onder leiding van Jenna Jambeck, hoofddocent milieutechniek, ontwikkelde een computerprogramma dat alle afvalstromen in kaart bracht. Daaruit bleek dat in 2010 tussen de 4,8 en de 12,7 miljoen ton plastic in de oceanen terechtkwam; gemiddeld 8 miljoen ton of 800.000 vuilnisauto’s vol plastic. In dat jaar dankten alle landen samen 275 miljoen ton plastic af.

Veel westerse landen hebben de plasticinzameling goed op orde; wat in zee belandt, is zwerfvuil. Elders komt er echter veel meer in zee terecht door een weinig adequate afvalinzameling. Weggegooide frisdrankflessen, voedselverpakkingen, speelgoed en andere stukken plastic vinden via zeearmen en kuststroken hun weg naar een van de vijf ongecontroleerde stortplaatsen in de oceanen, de zogeheten ”gyres”.

Jambeck: „Het is jammer dat adequaat afvalbeheer en recycling niet over de hele wereld worden toegepast.”

Ze constateert dat de aandacht van overheden meestal eerst uitgaat naar schoon water en rioolzuivering en pas daarna naar het inzamelen van vuilnis.

Het eerste plastic verscheen rond 1930 op de consumentenmarkt. Vervuiling van de oceaan met plastic werd voor het eerst gemeld in de jaren zeventig; een tijd dat afvalinzameling op het platteland nog in de kinderschoenen stond.

Jambeck herinnert zich hoe de beren zochten naar voedsel in de vuilnishoop achter haar ouderlijk huis op het platteland van Minnesota in de Verenigde Staten. Na de eerste melding waren er veertig jaar lang geen bruikbare schattingen voorhanden van de hoeveelheid plastic afval die in zee terechtkomt, tot het donderdag gepubliceerde onderzoek van Jambeck.