Zelf zien de voetbalsupporters het heel anders: „Hier staan zeven Rotterdamse krijgers, helden voor het thuisfront, die als trotse leeuwen een grote overmacht hebben getrotseerd. We hebben gevochten als een Trojaans leger, met moed en tactiek, en waren niet te breken. Rustig laten we ons in de boeien slaan.”

Van zulke krijgshaftige retoriek is Yoeri Kievits’ nieuwste boek vol. Het is het derde dat de auteur, die tot de harde kern van Feyenoord behoort, wijdt aan het hooligangeweld dat de openbare orde rond voetbalwedstrijden ontwricht. Zijn eerste, ”Rotterdam Hooligan”, kreeg als alleszeggende ondertitel mee: ”Leven met en sterven voor Feyenoord.” Voor ”De mannen die vooraan staan” begaf Kievits zich in het hol van de leeuw: hij sprak met rivaliserende supporters in binnen- en buitenland.

In ”De thuiswedstrijd”, dat deze week verschijnt, begint Kievits weer met de gevechten tussen supporters. Het gaat er ruig aan toe. „Riemen en vuisten dalen op ons neer. Gezichten vertrekken van pijn. Bloedspatten. Wij strijden voor wat we waard zijn. Het is zwaar, heel zwaar.”

Kievits schrijft over de beweegredenen van de hooligans –spanning, broederschap, rivaliteit– en de impact van hun liefhebberij op hun relaties en hun baan. „Om aan de sleur te ontsnappen en om op een gegeven moment niet gillend gek te worden vormt onze hoolie-wereld de perfecte uitlaatklep.”

Hij beschrijft zijn afkeer van „het móéten, het vroeg opstaan, de saaiheid van het dagelijkse werk. Ik leefde voor mijn vrienden, Feyenoord, de kick, de spanning en het groepsgevoel.”

Hooligans zijn er in soorten. Kievits geeft voorbeelden van goedopgeleide mensen die tientallen jaren een dubbelleven leiden: „Hoolies die doorgeleerd hebben en van maandag tot vrijdag de keurige jongen uithangen en in het weekend hun nette maatpak, doktersjas of officierstenue uitdoen om zich te laten gaan als een beest.”

Veel voetbalgeweld speelt zich op zondag af. De opgelopen verwondingen kunnen niet altijd worden gecamoufleerd als de hooligan ’s maandags weer op zijn werk verschijnt. „Een normale baan en het hardekernleven zijn lastig te combineren.”

Kievits’ boek geeft een onthutsend inkijkje in de subcultuur die rond de wedstrijdsport is ontstaan. „Zaken die boeien, totaal ongeloof of afschuw oproepen, maar ook dingen die ontroeren”, vat uitgever Just Publishers samen. „Dingen die voor ‘normale’ mensen onvoorstelbaar zijn.”

Hard leven

„Zucht naar spanning en gevaar” noemt Kievits als motivatie voor zijn eigen levenskeuze. Vechten deed hij op school al veel. Onverbloemd beschrijft hij zijn criminele verleden.

”Krijgers”, ”strijdmakkers” en andere militaire terminologie typeert de hooliganwereld die zijn leven domineert.

Kievits beschrijft het harde leven in de straten van de havenstad, en de relaties tussen voetbalsupporters en criminele groeperingen, motorclubs en de drugswereld.

Wát het hooliganleven ook aanrichtte, het berouwt Kievits niet. „Ik geloof niet in toeval: voor iedereen is er een pad uitgestippeld en dit is het mijne geweest. Arrestaties, verwondingen, doodongelukkige ouders en een boze vriendin. Het zijn allemaal dingen die blijkbaar moesten gebeuren om mij te brengen waar ik me nu bevind.”

Rauw en eerlijk geeft de schrijver weer hoe zijn levensstijl „de mooie dingen in het leven kapot kan maken.” „Ik heb mijn naasten pijn gedaan met mijn ondoordachte en vaak impulsieve gedrag. Het liegen tegen mijn ouders, het vele drugsgebruik, het zware geweld, de vele arrestaties. Mijn vriendin die daar ook mee te maken kreeg en onze relatie die daardoor dus op de klippen liep. Maar spijt? Nee, dat heb ik niet.”