„Mijn naam is in gesprekken een ijsbreker”, merkt de Middelburger. Zeker in eerste contacten met klanten heeft de bankmedewerker er profijt van dat hij naam­genoot is van de vroegere minister-president Wim Kok. „Met een grapje kan ik al vaak bij aanvang van een klantgesprek met een onbekende de spanning wat breken. Dan zeg ik bijvoorbeeld: „Mijn opa doet het vrij aardig”, alsof ik familie zou zijn van de vroegere PvdA-leider. Ik zeg er dan vaak meteen bij: „Ik ben geen rooie rakker.” Ik ben namelijk een volbloed SGP’er, bij mij stroomt oranje bloed door de aderen.”

Een paar weken geleden nog wist de Zeeuw, vader van vier kinderen tussen de 1 en de 10, met een kwinkslag over zijn naam zijn toehoorders te ontspannen. „Op een commissievergadering in het stadhuis van Middelburg zou ik als ouder tijdens een inspraakavond het woord voeren over de huisvesting van de reformatorische Herman Faukeliusbasisschool. Vlak voor mijn verhaal had ik in de zaal even contact met mensen van de lokale PvdA-fractie. Toen ik me voorstelde als Wim Kok zei een PvdA’er: „Die naam roept warme gevoelens bij ons op.” Die opmerking gebruikte ik vervolgens in mijn verhaal. Ik zei erbij dat alle andere fracties in de Middelburgse raad waarschijnlijk hopen op teruggave van het kwartje van Kok, de verhoging van de brandstofaccijns in het begin van de jaren negentig. Door dat soort opmerkingen creëer je in de zaal een positieve sfeer.”

Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen overwoog de Middelburgse SGP de naam van Wim Kok, zesde op de kandidatenlijst, in de strijd te werpen. Kok, SGP-campagneleider in de provinciehoofdstad: „In een brainstormsessie werd gedacht aan affiches met de leus: ”Kies Kok”, net als de slogan van de landelijke PvdA in 1994. Toch is dat plan niet doorgegaan. Het zou kiezersbedrog zijn. Ik stond immers zesde op de lijst en zou niet in de raad komen. We hebben daar 3 van de 27 zetels.”

De Middelburger ziet overeenkomsten met zijn naamgenoot, die van 1994 tot 2002 aan het roer van Nederland stond. „Allebei hebben we een zekere ontwikkeling doorgemaakt. De PvdA’er begon als vakbondsman en werd premier. Zelf deed ik mbo, ging ik op mijn negentiende aan het werk en ben ik later in de avonduren hbo en universitair onderwijs gaan volgen. Ook zijn we beiden in Zuid-Holland geboren. Mijn naamgenoot in Bergambacht, ik in Rotterdam. Door een Zeeuws meisje ben ik hier terechtgekomen. De achternaam Kok komt in Zeeland weinig voor. Het is meestal De Kok.”

De Zeeuwse SGP’er heeft „een dubbel gevoel” over de politieke erfenis van PvdA-voorman Wim Kok. „Enerzijds is hij een rasonderhandelaar. Hij hield zijn eerste kabinet de volle vier jaar in stand. Dat is op zich een prestatie. Toch overheerst bij mij de teleurstelling. Zijn paarse kabinetten hebben euthanasie gelegaliseerd en het homohuwelijk mogelijk gemaakt. Weliswaar speelde D66 daarbij een stuwende rol, maar Kok was wel de roerganger. Dus ik kijk hem daar op aan.”

Wim Kok zou zijn 76-jarige naamgenoot graag eens uitgebreid willen spreken. „Ik zou kunnen leren van zijn grote ervaring. Ervaring is niet meer dan de som van onze fouten. In 1995 pleitte de PvdA’er ervoor dat zijn partij zijn ideologische veren moest afschudden. Hoe kijkt Kok terug op die uitspraak? Zou hij eigenlijk liever willen dat de PvdA nog steeds knalrode veren zou hebben? Ik zou mijn naamgenoot ook vragen willen stellen over de zaken op immaterieel gebied die onder zijn leiding tot stand zijn gekomen. Welk doel had hij? Heeft hij dat bereikt? Zou hij dingen nu anders aanpakken?”

serie
Naamgenoten

Dit is het zevende en laatste deel van een serie interviews met mensen die dezelfde naam hebben als bekende Nederlanders.