Sinds Irak in 1980 in een uiterst bloedige, acht jaar durende oorlog werd gestort met buurland Iran heeft het land geen enkele periode van rust en stabiliteit meer gekend. Dat heeft diepe sporen getrokken in de samenleving: zelfs in de meest voorzichtige schattingen wordt het aantal weduwen op 2 miljoen geschat, maar wellicht zijn het er nog veel meer.

Deze weduwen verkeren vaak in een uiterst kwetsbare positie omdat in een conservatieve en tribale samenleving, zoals de Iraakse, vaak niet wordt getolereerd dat vrouwen buitenshuis werken.

Intussen wordt zo’n 10 procent van de Iraakse gezinnen gerund door weduwen. Dat fenomeen stelt de tradities van veel Irakese stammen onder druk. De eer van de stam is in de islamitische tradities van veel stammen direct gekoppeld aan de eer en het gedrag van hun vrouwen. Er moest daarom een islamitisch gelegitimeerde oplossing worden gevonden voor het probleem.

De sjiitische islam kent de traditie van het zogeheten ”tijdelijke” huwelijk. Een man die meestal al is getrouwd gaat met een vrouw een huwelijk voor een kortstondige periode aan. De vrouw ontvangt in ruil hiervoor een geldbedrag. In het sjiitische zuiden van Irak is er sprake van een duidelijke toename van dit soort huwelijken, die door veel sjiitische geestelijken en partijen worden aangemoedigd omdat ze hierin een oplossing zien voor hun weduwen.

De soennitische islam verwerpt het idee van tijdelijke huwelijken, maar staat een man wel toe om maximaal vier vrouwen te trouwen. In de soennitische provincies van Irak wordt daarom in polygamie een oplossing gezien voor de vele honderdduizenden weduwen die er wonen.

Veel Iraakse mensenrechten activisten keuren zowel het tijdelijke huwelijk als deze polygamie-uit-noodzaak af. Probleem is echter dat ook deze activisten niet met alternatieve oplossingen komen voor de miljoenen weduwen in Irak.