Twee van de veertien arrestanten moesten maandag meteen voor de rechter moeten verschijnen. Ze worden verdacht van geweld tegen de politie. Sommige geweldsplegers zouden uit Duitsland en Italië komen. Bij de rellen raakten twaalf leden van de oproerpolitie licht gewond.

De stad had zo’n duizend politiemensen gemobiliseerd om de demonstratie in goede banen te leiden. Uit voorzorg waren alle toegangswegen naar het plein afgesloten. Iedereen werd gecontroleerd. Desondanks slaagden enkele tientallen zogenaamde autonomen erin langs de politieafzettingen te komen en te infiltreren in de demonstratie. Tot grote ontzetting van veel gematigde demonstranten, die zich gegijzeld voelden door deze aanhangers van extreem links.

De rellen ontstonden halverwege de tocht naar het centrum van de stad toen kleine groepen autonomen zich losmaakten uit de groep en zeer georganiseerd vernielingen begonnen aan te richten. Met hamers en dranghekken werden de ruiten van banken ingeslagen. Ook bushaltes en ander straatmeubilair moesten het ontgelden.

Veldslag

De oproerpolitie probeerde de groep anarchisten voor de brug over de Rhône te isoleren. Een hevige veldslag was het gevolg. De oproerpolitie zette waterkanonnen en traangas in om de relschoppers uiteen te drijven.

Aan het begin van de middag had de landelijke demonstratie nog een vreedzaam karakter. Tussen de 3000 en de 4000 demonstranten verzamelden zich vroeg in de middag voor een tocht richting het stadhuis. Een man op een oplegger sprak de menigte toe. Hij wees op de steden waar sinds begin dit jaar het FN de burgemeester levert. „Het eerste wat ze doen is de geldkraan naar allerlei culturele organisaties dichtdraaien en het sociale leven de kop indrukken. Dat willen we niet. Lyon is de stad van het verzet. En dat verzet zijn wij!”

Drie heren op leeftijd, leden van de Liga voor de Rechten van de Mens, liepen voorop. Een van hen was Ammar (65), de plaatselijke voorzitter van organisatie. Ook hij wees op de geschiedenis van de stad. Lyon, de stad van verzetsstrijder Jean Moulin, symbool van het Franse verzet tegen het fascisme. Een symbool dat volgens hem nu bezoedeld wordt door het congres van het FN.

Banalisering

Ammar: „Die enorme groei van het FN is het gevolg van de banalisering. De oorlog is voor veel mensen te lang geleden. Extreem rechtse ideeën worden nu door veel mensen geaccepteerd. De media hebben daar ook aan bijgedragen. Leiders van het FN worden niet kritisch genoeg ondervraagd over de tegenstrijdigheden in hun programma. Het debat over hun ideeën is van een bedenkelijk laag niveau, het is cafépraat.”

Pilar was ’s ochtends vroeg vanuit Bordeaux naar Lyon gekomen. Ze vertelde over haar geboorteland Spanje, het fascisme in de jaren onder de dictator Franco. Ze was veertien toen haar ouders ervoor kozen naar Frankrijk te vluchten. De afgelopen jaren is er veel veranderd zegt ze. Pilar: „In mijn eigen buurt lopen mensen rond die gewoon zeggen dat ze racistisch zijn. En dan voegen ze eraan toe: „Ik ben er ook trots op.””

Volgens Pilar is het niet alleen Marine Le Pen geweest die de demonisering van de partij heeft stopgezet. Pilar: „De opmars van extreem rechts is vooral te danken geweest aan de vorige president Sarkozy, die om rechtse kiezers te paaien maar bleef roepen dat het wat betreft de ideeën van die partij wel meevalt en dat hij zich wel kon vinden in sommige standpunten.”