Tijdens dat proces, waarin het oordeel wordt geveld door een volksjury, zal duidelijk moeten worden of de vrouw zich schuldig heeft gemaakt aan, dan wel betrokken is geweest bij de brute moord op haar echtgenoot, de vermogende 58-jarige Nederlander Ran Biemans.

Biemans werd in de nacht van 1 op 2 juni in zijn woning in het Belgische Meerle om het leven gebracht. Zijn keel was doorgesneden. Hij ligt aan het voeteneind van het echtelijke bed. Aan de moord is een vechtpartij voorafgegaan, mogelijk is Biemans zelf gemarteld.

Zijn vrouw, Els L., zegt dat zij niets van het dodelijke geweld heeft gemerkt. Zij zegt zelf dat zij mogelijk is bedwelmd door de moordenaar(s) van haar man. Haar handen en voeten zijn, volgens haar eigen verklaring, aan elkaar getaped, haar mond en ogen afgeplakt.

De verdenking van de Belgische recherche valt echter al snel op Els. Betrekkelijk kort na de moord verhuist zij naar een villa in datzelfde Meerle, samen met haar jongere minnaar Wilco I. Weldra blijkt Els zwanger van Wilco. Inmiddels hebben zij samen een zoon. De politie krijgt het bewijs tegen Els niet rond en zij blijft op vrije voeten, tot in het voorjaar van 2000. Dan meent de politie voldoende aanwijzingen tegen haar te hebben verzameld om haar op te pakken en vast te zetten. L. blijft tot op de dag van vandaag volharden in haar ontkenning.

De politie onderzoekt in de loop der jaren diverse andere sporen, die allemaal op niets tastbaars uitdraaien, zo blijkt uit de akte van beschuldiging. Biemans leek er geheime levens op na te houden, er steken hardnekkige geruchten de kop op dat hij ook op illegale manieren geld verdiende, onder meer in de drugshandel. De politie onderzoekt onder andere informatie van een anonieme tipgever dat de Rotterdamse drugsbaron Kobus L. achter de moord zou zitten. Ook dit onderzoek levert niets op.

Ook is er aandacht geweest voor een mogelijk kwalijke rol van Wilco I. De stelling dat hij de moord zou hebben georganiseerd werd zeer onlangs gevoed door een nieuw psychiatrisch onderzoek van L. Tegenover forensisch psychiater Chr. Dillen zou L. hebben toegegeven dat zij een jaar na de moord te weten kwam dat I. de opdrachtgever is geweest. I. zou zelf zijn mond voorbij hebben gepraat. L. zou dit niet eerder hebben durven toegeven omdat I. zou hebben gedreigd haar en haar zoontje te zullen doden. Dillen zal later volgende week als getuige-deskundige in het proces optreden.

Voor het proces zijn twee weken uitgetrokken.