Boschma, geboren in 1921 in het Friese IJsbrechtum, ontwikkelde zijn marionettenspel in de Tweede Wereldoorlog. Hij debuteerde in 1947 bij Wim Sonneveld en werkte nadien samen met kunstenaars uit verschillende disciplines, zoals danseres Cili Wang en mimespeler Rob van Houten. Ook vakgenoten uit het buitenland hadden zijn aandacht, zoals Parijsenaren Yves Joly en George Lafaye. In 1983 kreeg Boschma van de Nederlandse Vereniging voor het Poppenspel de Wim Meilinkprijs uitgereikt.

In Amsterdam is een productiehuis voor beeldend theater met de naam Feikes Huis naar hem vernoemd. Op de site hiervan wordt Boschma een „vernieuwer pur sang genoemd die voor veel poppenspelers en theatermakers nog steeds een bron van inspiratie is”. Hij gebruikte de poppen als middel om podiumkunstenaars, karakters en gebeurtenissen uit te vergroten danwel te verkleinen.

Volgens zijn zwager Gerard Wolters trad Boschma ondanks zijn hoge leeftijd tot voor kort nog op. In 2010 verscheen nog een boek van zijn hand, genaamd Aantekeningen. Boschma is na een kort ziekbed overleden. Wolters: „Zijn lichaam was op, z’n nieren werkten niet meer.”