Onderzoeksleider Aaron Corcoran en zijn team van Wake Forest University ontdekten het fenomeen bijna bij toeval. Ze bestudeerden motten toen ze de geluiden van de vleermuizen oppikten. „Een vleermuis probeerde een insect te vangen door middel van echolocatie. Een tweede vleermuis maakte een ander geluid, en het leek er volgens mij op dat hij probeerde het echolocatiesignaal te blokkeren of te verstoren.”

Het stoorsignaal is vaak succesvol, zagen de wetenschappers. „Meestal miste een vleermuis de mot als een andere vleermuis het stoorgeluid produceerde”, aldus Corcoran. Voor de onderbouwing zijn beeld- en geluidsopnames tegen elkaar afgezet. De baan die jagende vleermuizen kiezen richting hun prooi verandert duidelijk als tegenstanders hun stoorzender gebruiken.