Rebellenleider Sekou Conneh haastte zich dinsdag naar het gebouw van de staatsradio om duidelijk te maken dat het slechts een kleine ruzie betrof tussen twee echtelieden en dat hij nog steeds de baas is over LURD. Maar zijn vrouw laat er geen twijfel over bestaan wie de touwtjes in handen heeft. „Ik heb hem op die positie gebracht. Als je een grote zaak opent en je maakt je echtgenoot bedrijfsleider en je ziet dat het niet gaat zoals het behoort te gaan, dan zet je hem aan de kant en zorgt zelf dat het goed komt”, zegt Keita-Conneh, geflankeerd door gedienstig knikkende rebellen.

Op het eerste gezicht lijkt het lachwekkend: een vrouw die haar man zijn functie van hoofd van een rebellenleger afneemt. De vredesboodschap van Keita-Conneh klinkt veelbelovend, maar als dit huwelijksconflict niet op korte termijn wordt opgelost, kan het uitlopen op nieuwe gevechten in Liberia: tussen de aanhangers van de man en van zijn vrouw. Dat is het laatste wat Liberia na veertien jaar burgeroorlogen nodig heeft.

De vrede in Liberia is pril en erg betrekkelijk. Op 11 augustus vorig jaar vertrok de Liberiaanse president Charles Taylor onder druk van de internationale gemeenschap en twee rebellenlegers die de hoofdstad Monrovia belegerden naar Nigeria. Een 15.000 man sterke vredesmacht van de Verenigde Naties trok Liberia binnen en er werd een interim-regering geïnstalleerd. Het heeft lang geduurd voor de rebellenbewegingen de regering en elkaar enigszins durfden te vertrouwen. Nog vaak wordt er verspreid over het land gevochten.

LURD was een van de twee grote rebellenbewegingen die Monrovia belegerden. Hoewel geen leden van de rebellenbewegingen in de interim-regering plaats mochten nemen, geldt LURD nog steeds als een invloedrijke partij in het land. Daarom snelden diplomaten dinsdag op en neer tussen de ruziënde echtelieden in een poging het conflict op te lossen.

De afgelopen dagen hebben al verschillende leiders van LURD zich losgemaakt van hun baas en zijn vrouw tot leider van de beweging verklaard. Het is onduidelijk wie nu de meeste macht in de beweging heeft. „Ik ben de voorzitter. Het probleem tussen mij en mijn vrouw is opgelost en ik ben de voorzitter”, zei meneer Conneh tegen de staatsradio. „Ik zie mezelf als een moeder, de moeder van alle facties”, zegt mevrouw Conneh. „Geloof me, als ik de kinderen vraag om hun wapens hierheen te brengen, dan doen ze dat en dan zal ik ze inleveren.”