Van vorige week vrijdag tot donderdagochtend verbleef Eerdmans op eigen verzoek in het huis van bewaring in Nieuwegein. Hij zegt hier veel te hebben geleerd. „Ik kan het ieder Kamerlid aanraden."

De gevangenis is „de universiteit van de misdaad", is de belangrijkste conclusie van het Kamerlid na afloop van het experiment. „Ik heb in die ene week tijd mijn onschuld verloren. Wat je in de gevangenis allemaal hoort, daar ben ik wel van geschrokken."

Alle gevangenen die hij heeft gesproken zijn volgens Eerdmans van plan na hun vrijlating meteen verder te gaan met criminele activiteiten. „Het gaat voor een groot deel om mensen die nooit een normaal normen– en waardenpatroon hebben geleerd. Volgens mij moeten we in de gevangenis veel meer doen aan heropvoeding. Alleen maar rondhangen en tv–kijken lost niets op. En alle gevangenen die ik heb gesproken zeiden: schaf de reclassering maar af, want dat stelt niets voor."

Het verblijf met twee in een cel is Eerdmans niet slecht bevallen. „Ik zat in een ruimte van vier bij tweeëneenhalve meter, samen met een Marokkaan, die vijf keer per dag tot Allah bad. Maar er waren geen problemen. Mijn celgenoot zat daar omdat hij van diefstal wordt verdacht, maar hij heeft me uitvoerig uitgelegd dat hij onschuldig is. Iedereen die ik daar heb gesproken was trouwens onschuldig."

Ook met de andere gevangenen had Eerdmans geen moeilijkheden. „Ik heb nog geschaakt met een moordenaar, die in cassatie is gegaan tegen zijn veroordeling tot twaalf jaar. Dat partijtje heb ik verloren, ja. Ik heb ook veel gediscussieerd met andere gevangenen over politiek. Er was veel respect voor het feit dat ik daar zat. Gevangenen zien anders nooit een politicus."

Het meest tegengevallen is Eerdmans het trage verstrijken van de tijd in de cel. „Dit is de langste week van mijn leven geweest. Maar je wordt goed behandeld. Ook het eten is goed. En verder heb je tv en je krantje."