„Op grond van de kerkelijke regels was er meer mogelijk geweest dan een uitsluitend protestantse dienst. Dat er geen oecumenische viering in zit, is een teken van armoede”, vindt ds. Bakker. Ze neemt het de betrokken kerken kwalijk dat zij er niet in zijn geslaagd om na de omstreden huwelijksviering van prins Maurits en prinses Marilène in 1998 goede afspraken te maken voor de inzegening van kerkelijk gemengde huwelijken. „Dat is heel jammer na zoveel jaren van oecumenische samenwerking.”

Ze is bezorgd dat kerkelijk gemengd getrouwden daardoor in de kou komen te staan. „Het huwelijk van prinses Irene en de rooms-katholieke Carlos Hugo de Bourbon de Parma in 1964 was een impuls om te komen tot een dooperkenning tussen de kerken.” Ds. Bakker hoopt dat het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima een prikkel zal betekenen voor het oecumenisch opvoeden van kinderen.