Juncker was jarenlang de Luxemburgse politiek en de Luxemburgse politiek was jarenlang Juncker. Door de jaren heen verwierf Juncker in binnen- en vooral buitenland de reputatie van enerzijds een gevoelig opererend diplomaat en anderzijds een geducht verdediger van eigen en nationale belangen. Zo weerde ‘Der Jean-Claude’ zich als een duivel in een wijwatervat, toen andere EU-lidstaten Europese instellingen uit zijn land weg wilden halen.

„De meest geslepen en sluwe onderhandelaar die ik ooit mee heb gemaakt”, zei ook voormalig staatssecretaris van Financiën Willem Vermeend. Nederland en Vermeend merkten het eind jaren 90 bij de discussie over een Europese spaarrichtlijn. Juncker spaarde toen letterlijk geen enkele moeite om het Luxemburgse bankgeheim, de belangrijkste inkomstenbron voor het land, in stand te houden.

In Europees verband etaleerde Juncker zich vooral als boodschapper of bemiddelaar namens Duitsland en Frankrijk. In 1996 verwierf hij die positie, toen hij op een roerige top in Dublin de Franse president Chirac zo ver wist te krijgen dat die verregaand tegemoet kwam aan de Duitse eis voor een stabiliteitspact voor de euro.

Kritische noten zijn er ook. Juncker is een overtuigd Europeaan van het oude stempel en daardoor volgens bijvoorbeeld de Britse premier David Cameron niet geschikt om Europa met hervormingen naar de toekomst te leiden. Londen verzette zich met hand en tand tegen de Luxemburger als commissievoorzitter.

Minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem, Junckers opvolger als voorzitter van de eurogroep, noemde Juncker enkele maanden geleden nog een verstokte roker en drinker. De Nederlandse minister heeft inmiddels spijt van die uitspraak.