Hard en onverzoenlijk stonden voorstanders (CU, SGP, CDA) en tegenstanders (VVD en PvdA) woensdagavond tegenover elkaar in de raadzaal van de gemeente Ouderkerk. Vooral botsingen tussen SGP en PvdA deden de vonken opspatten. Tot een constructieve gedachtewisseling kwam het niet: de piketpalen waren in de grond geslagen. En daar bleven ze.

Voorafgaand aan de politieke discussie ging de eerste inspreker, een strijdbare ds. Heemskerk van de hhg Ouderkerk, in op de bezwaren van PvdA en VVD. Zijn weerleggingen ervan eindigde hij met de hartgrondige wens van een eigen godshuis.

Na een hartstochtelijk pleidooi van gemeentelid Van de Hoog vroeg ook kerkvoogd Van Rijnsbergen namens 1100 leden, van wie 600 Ouderkerkers, „om een gunst die geen geld kost.” De sprekers wisten de PvdA (3 zetels) en VVD (3) niet uit hun stellingen te krijgen. Eerstgenoemde partij trok woensdag zelfs de integriteit van de portefeuillehouder, burgemeester De Priëlle, in twijfel.

Anders lag het met de Christen-Unie (3). Die gaf tijdens een eerdere commissievergadering aan bezwaren te hebben tegen het laatste schetsontwerp. De hierop uitgevoerde aanpassingen pasten beter in de visie van de CU-fractie, stelde fractievoorzitster Van Zijl.

Besluitvorming bleef woensdag uit. Onder meer doordat één CU-raadslid niet aanwezig kon zijn, staakten de stemmen. Begin september komt de kwestie opnieuw op de agenda.

„Ik kan in dit dossier weinig rationaliteit bespeuren”, verzucht SGP-raadslid Barth. In de periode dat de kwestie begon te spelen, was hij wethouder in Ouderkerk. De problemen begonnen volgens hem eerder dan de aanvraag van de hersteld hervormden. „De onderlinge verhoudingen tussen raad en college waren op dat moment niet optimaal”, formuleert hij voorzichtig.

In de periode ervoor viel de coalitie van SGP, VVD, CU en CDA uit elkaar. Barth: „De VVD trok de steun aan haar eigen wethouder in.” De liberalen vonden dat de SGP’er te veel de touwtjes in handen had. „Mijn portefeuille was een stuk groter”, verklaart Barth. „Mijn collega droeg veel taken aan mij over.” Met VVD-burgemeester Hermans-Vloedbeld verliep de samenwerking echter uitstekend, blikt hij terug. Hetzelfde gold voor de nieuwe wethouder, Van Winden (PvdA).

De raad nam in die tijd echter de burgemeester onder vuur. Eind 2004 vertrok ze, na slechts drie jaar. Burgemeester Oosters (PvdA) van buurgemeente Bergambacht nam daarop korte tijd waar.

In deze roerige periode kwamen de hersteld hervormden met bouwplannen op een perceel aan de Abelenlaan. Barth: „De eigenaar ervan bood de hhg de grond eenmalig aan, zonder ontbindende voorwaarden.” De kerkvoogdij polste bij de burgerlijke gemeente hoe zij hiertegenover stond. Van Winden en Oosters reageerden welwillend, waarop de hhg de grondaankoop waagde.

Daarmee handelde ze niet te vlug, vindt Barth. „Dit was het laatste geschikte stuk grond binnen de bebouwde kom. Bovendien hadden meer partijen belangstelling.”

De dorpelingen bleken echter niet gecharmeerd van de mogelijke komst van een nieuw kerkgebouw. Ze betoogden dat de beoogde strook altijd groen zou blijven. Dat is niet juist, stelt Barth. „In nieuwbouwplannen stond de strook altijd al genoemd. Verder betrof het eerder een knollen­land dan fraai groen.”

De onrust ontstond niet spontaan, denkt hij. „Overal kwamen voorgedrukte brieven van binnen, zelfs uit buurdorp Gouderak. De sentimenten leefden vooral in kringen van VVD en PvdA.”

Ook Barths positie was een bron van duistere vermoedens voor de bevolking. Onterecht, stelt oud-wethouder Van Winden, nu PvdA-raadslid. „Barth heeft zich voor 100 procent afzijdig gehouden.”

De onrust leidde ertoe dat VVD, PvdA en CDA besloten de strook groen te behouden. Barth: „Het college legde de motie naast zich neer als strijdig met het algemeen belang. De VVD-fractie marcheerde hierop de raadzaal uit.”

Na de raadsverkiezingen in 2006 koos het nieuwe college, bestaande uit VVD en PvdA, onder leiding van burgemeester Van der Wouw ervoor om aan de kerkbouwplannen geen medewerking meer te verlenen. De hhg spande tevergeefs een rechtszaak aan tegen de gemeente. Barth: „De rechter oordeelde dat een nieuw college nieuwe afwegingen mag maken.” In de jaren erna passeerde een tiental opties de revue. Eén voor één vielen ze af. Een strook aan de Zijdeweg, net buiten het dorp, gooide de hoogste ogen.

De provincie Zuid-Holland zette hier echter een streep doorheen. „Ze wees erop dat er binnen de dorpscontouren nog mogelijkheden waren.” De oorspronkelijke locatie kwam weer op tafel. Barth: „De hhg heeft nu voorgesteld om ook de grond ernaast te kopen. Als de kerk daar komt, staat ze veel meer uit het zicht. Op de andere strook kan dan de parkeerplaats komen, met behoud van de groene uitstraling.”