De landelijke kerkvergadering van de GKV buigt zich zaterdag in Ede over het rapport ”Mannen en vrouwen in dienst van het evangelie”. Op verzoek van het moderamen (bestuur) bogen de Kamper hoogleraren A. L. Th. de Bruijne, B. Kamphuis, C. J. de Ruijter, G. Kwakkel en M. te Velde zich over het vergaderstuk. Ook emeritus hoogleraar J. van Bruggen was om advies gevraagd, evenals prof. dr. H. G. L. Peels van de Theologische Universiteit Apeldoorn.

Prof. Van Bruggen stelt in zijn advies dat deputaten „geen overtuigende gronden” hebben gevonden om af te wijken van „de gewoonte van vele eeuwen en de meeste kerken om op grond van 1 Timoteüs 2 ambten van leer en toezicht te rekenen tot de verantwoordelijkheid van de man.”

Toen de Gereformeerde Kerken in Nederland „met een bijna vergelijkbare redenering” alle ambten openstelden voor de vrouw, had men volgens prof. Van Bruggen echt niet de bedoeling om daarmee de Schriftkritiek in te voeren of de Bijbel buiten werking te stellen. „De verontwaardiging was dan ook groot toen prof. dr. H. M. Kuitert direct verklaarde dat zijn synode nu de Schriftkritiek had gelegaliseerd. Toch heeft hij gelijk gekregen: wat ondoordacht gedaan werd, heeft later velen berouwd.”

Prof. Te Velde denkt dat de openstelling van de ambten voor vrouwen tot veel discussies, onenigheid, breuklijnen en verlies van liefde voor de kerk zal leiden. De synode moet volgens hem zwaar tillen aan de eenheid binnen de kerken en die met oecumenische partners. „Er is nog meer groeitijd nodig.”

Prof. Kamphuis wil het gesprek met andere kerken van gereformeerde belijdenis aangaan, voordat de synode een uitspraak doet. Ook ethicus prof. De Bruijne vindt dat er meer tijd voor bezinning nodig is. Er is volgens hem „niet voldoende eenduidigheid en consensus” om „definitief en volledig ja of nee” te zeggen.

Prof. De Ruijter: „We zijn op dit moment nog niet toe aan een definitieve beslissing over openstelling van de ambten of niet. Het rapport wijst daarvoor geen richting en binnen de huidige verdeeldheid van meningen moet de synode dan geen besluit uit de hoge hoed toveren.”

In de voorgestelde uitspraak is volgens prof. Kwakkel niets terug te vinden van het vanaf de schepping bedoelde verschil in positie tussen man en vrouw. „Daarom lijkt het mij niet goed dat de synode deze uitspraak voor haar rekening neemt.”

Prof. Peels vindt dat deputaten „snel, erg snel” gaan. Man en vrouw zijn niet te vergelijken met „de twee helften van een zandloper, die je om het even om kunt draaien. Er is in hun orde-verhouding een onomkeerbaarheid.”

Ruimte voor bijvoorbeeld vrouwelijke diakenen ziet hij wel. „De constructie van een kleine raad van oudsten (mannenbroeders) die verantwoordelijk zijn voor opzicht, tucht, geestelijk leidinggeven, en daarnaast een team van mannen en vrouwen die op alle échelons van het gemeentelijk leven worden ingezet lijkt mij een bespreekbare figuur, met daarbij ook vrouwelijke diakenen en vrouwelijke preekleesters. Deze weg lijkt mij meer begaanbaar dan het besluit te forceren om in de huidige situatie met de traditionele ambtsleer, alle ambten voor de vrouw open te stellen.”