De presentatie van het rapport komt aan de vooravond van tien jaar Nafta, de vrijhandelszone die op 1 januari 1994 van kracht werd tussen de Verenigde Staten, Canada en Mexico. De Wereldbank concludeert dat Mexico er door de Nafta economisch op vooruit is gegaan, maar ook dat het beter had gekund.

Mexico zal intern een reeks politieke en institutionele hervormingen moeten doorvoeren, wil het zich in toekomst kunnen meten aan zijn rijkere bovenburen, aldus de opstellers. De hervormingen hebben onder meer betrekking op het onderwijs en de arbeidswetgeving, die nu nog te star is. Ook in de infrastructuur is behoefte aan investeringen.

Het rapport kan worden gezien als weerwoord tegen de opvatting van antiglobalisten, die menen dat Mexico’s rijkdom, landbouw en het milieu er minder niet beter op zijn geworden sinds het land deel uitmaakt van de Nafta. Sinds het mislukken van de ministersconferentie in Cancún over een vrijere wereldhandel sturen diverse landen aan op handelsovereenkomsten die kleinschaliger zijn en waarin ze elkaar allerlei voordelen gunnen.

Volgens de Wereldbank zou Mexico zonder de Nafta een kwart minder exporteren dan nu het geval is. De directe buitenlandse investeringen in Mexico zouden liefst 40 procent lager zijn geweest. Ook zouden de Mexicanen zonder de vrijhandelszone iets minder verdienen (4 á 5 procent). In tegenstelling tot wat veel mensen vreesden heeft de vrijhandelszone geen negatieve invloed gehad op de landbouw. Maar ook hier zijn veranderingen nodig, zeker in het zuiden van het land.

De economische groei die Mexico de afgelopen jaren doormaakte, was niet overal even groot. De regio’s die het meest ontwikkeld zijn, profiteerden het meest. Dat geldt ook voor de sectoren die de meeste concurrentiekracht hadden.

Mexico kreeg in de jaren negentig economisch de nodige tegenslagen, in de vorm van de zogeheten pesocrisis. De onderzoekers van de Wereldbank hebben daar in het rapport rekening mee gehouden.