Recensie: De Duif Amsterdam
”De Duif” op cd. Niet de koerduif, maar het orgel van de Sint-Willibrorduskerk binnen de Veste in Amsterdam.
Deze in de volksmond rooms-katholieke ”Duif” aan de Prinsengracht herbergt een instrument van de Noord-Brabantse orgelbouwer F. C. Smits (1800-1876). Stephan van de Wijgert, vaste bespeler van het instrument sinds 2008, promoot terecht deze onbekende Brabander.
Hij kiest voor een Duits-romantisch repertoire uit de periode waarin de piano de eerste plaats innam onder de toetsinstrumenten. Zo komen de Fantasia in d-moll en het Sicilliano uit het middendeel van het Pianoconcert in A van Mozart en enkele delen uit de ”Sechs Stücke in kanonischer Form” van Schumann tot klinken.
Naast een deel uit de ”Praktische Orgelschule” van Rinck en de Preludium en Fuga in g-moll van Brahms is de Sonate ”Der 94. Psalm” van Julius Reubke het grootste werk op de schijf. De monumentale orgelsonate is een dramatisch muzikaal commentaar op Psalm 94.
Van de Wijgert is een perfecte speelman. Hij weet de 45 stemmen uitvoerig te presenteren in een scala van kleuren. In Reubkes sonate gebeurt dat voor mijn gevoel te overdadig. De wijze waarmee dit monument tot klinken komt, mist voor mijn gevoel de schwung en de drive waarmee Piet van Egmond het bracht vanuit de Dom in Keulen (FECD115), en zeker die van de historische uitvoering in 1976 van Feike Asma in de Grote of Michaëlskerk in Zwolle (Festivo 6961.982). Van de Wijgert neemt er ook beduidend meer de tijd voor dan deze mannen destijds.
Niettemin presenteert hij zijn orgel in ”De Duif” op een bijzonder kleurrijke manier.
Stephan van de Wijgert – De Duif – Amsterdam; Tuliprecords (TURE 185012); € 18,50; www.jqz.nl
Rinck
Schumann
Reubke