Groter verschil was nauwelijks denkbaar. Een ernstige president in het Witte Huis die een korte verklaring aflegde geflankeerd door enerzijds een Amerikaanse vlag en aan de andere kant het presidentiële vaandel. Daartegenover de tv-beelden van Saddam Hussein die als een rat was opgevist uit een gat in de grond en die daarna in de medische afdeling van het internationale vliegveld van Bagdad werd onderzocht op ongedierte op zijn hoofd.

Maar de boodschap van het Witte Huis was duidelijk: géén triomfantelijke reacties omdat die van Saddam gemakkelijk een martelaar zouden kunnen maken. De verklaring van Bush richtte zich tot twee groepen. In de eerste plaats tot zijn landgenoten, die werden gewaarschuwd dat deze vangst niet meteen het einde zou betekenen van het geweld in Irak. „Wij hebben nog steeds te maken met terroristen die liever doorgaan onschuldigen te doden dan dat zij vrijheid en democratie in het Midden-Oosten aanvaarden”, aldus Bush.

Voor de Irakezen een andere boodschap. „Dit is een historisch moment voor Irak. Een duister en pijnlijk tijdperk is afgesloten. Het doel van de (internationale) coalitie blijft hetzelfde als uw streven, namelijk soevereiniteit voor uw land, waardigheid voor uw grootse cultuur en voor iedere Irakees een betere toekomst.”

In Bagdad breidde de Amerikaanse bewindvoerder voor Irak, Paul Bremer, die boodschap verder uit. Hij spoorde de Irakezen aan een punt achter het verleden te zetten en nu samen met de Amerikanen aan de toekomst te werken.

President Bush was op het presidentiële buitenverblijf Camp David toen hij zaterdag door minister van Defensie Donald Rumsfeld op de hoogte werd gebracht van het nieuws dat Saddam Hussein waarschijnlijk was gevonden. Rumsfeld waarschuwde echter voor al te veel optimisme „omdat eerste berichten bij nadere controle niet altijd blijken te kloppen.” Kort daarna kon hij echter melden dat een uitgebreider onderzoek bevestigde dat men inderdaad de Iraakse dictator te pakken had.

Bush vloog zaterdagavond van Camp David terug naar Washington, in verband met een naderende sneeuwstorm die terugkeer op zondag zou kunnen vertragen. Verder werd besloten om het nieuws pas zondag wereldkundig te maken. Dat bood de mogelijkheid om Saddam eerst naar een onbekende bestemming te brengen. Daarna werd het nieuws zondagmiddag plaatselijke tijd in Bagdad bekendgemaakt door Bremer met de beknopte mededeling: „We hebben hem.”

Bush bracht vervolgens verschillende bondgenoten zoals de Britse premier Tony Blair en diens Spaanse collega Jose Maria Aznar op de hoogte van de arrestatie. Géén telefoontjes naar de Franse president Jacques Chirac, diens Russische collega Vladimir Putin of de Duitse bondskanselier Gerhard Schröder, fervente tegenstanders van de Amerikaans-Britse invasie van Irak. Schröder feliciteerde Bush later echter per telegram met de vangst van Saddam Hussein.

Verschillende Amerikaanse parlementariërs spraken zondag de hoop uit dat de arrestatie van Saddam de internationale steun -zowel financieel als militair- voor de wederopbouw van Irak zou versterken. Gewone burgers waren duidelijk zeer tevreden met de grote vangst in Irak. „Wij hebben veel tijd en energie aan Irak besteed en er zijn veel mensen voor de goede zaak gesneuveld. Het is dus mooi dat wij de grote vis eindelijk gevangen hebben”, meende Kevin Culley in New York.