toen

Kort voordat er landelijk onrust ontstond over de komst van Benno L. hoorde ik voor het eerst dat hij in Leiden gaat wonen. De burgemeester informeerde de gemeenteraad omdat hij benaderd was door twee journalisten. Hij vertelde ons dat het nieuws binnen een enkele dag breder bekend zou zijn.

Toen ik dat hoorde, had ik vooral vragen. Waarom kon dit besluit niet in het openbaar genomen worden? Zijn er genoeg maatregelen om recidive te voorkomen? En waarom komt L. in een buurt te wonen met veel scholen en zelfs een instelling met jonge gehandicapte kinderen – terwijl hij zich nota bene aan gehandicapte kinderen vergrepen heeft?

Ik begrijp dat niemand op zo’n man zit te wachten. Maar we leven in een rechtsstaat. Op een zeker moment zit zijn straf erop. Dan is het niet onze taak om die straf te verlengen, maar om te kijken hoe 
hij verder kan. Wij zijn politici, geen rechters. En 
dat is maar goed ook, als ik afga op sommige mediaoptredens in de afgelopen week.

De principiële vraag is of je iemand wilt uitkotsen en isoleren, of dat je diegene wilt opnemen in de samenleving. Dat laatste is principieel de juiste keuze.

Dat heb ik niet in een seconde bedacht, maar ik ben er diep van overtuigd. Toen ik de demonstraties zag waarin mensen aan hun haat uiting gaven, vroeg ik me af: Waar komt dit vandaan? Ik wil niet te filosofisch zijn, maar volgens mij willen deze demonstrerende mensen laten zien dat ze zich aan de goede kant bevinden. Deze man heeft iets vreselijks gedaan en het kan een plezierig gevoel geven om je daar tegen af te zetten. Mensen willen graag aan de goede kant van de streep staan.

Zo’n houding ontkent volgens mij dat het kwaad in iedereen zit. Daarom moet je ook deze meneer als mens blijven zien. Ik leef in de wetenschap dat ik geen haar beter ben dan Benno L. Daarmee heb ik nog niet gedaan wat hij gedaan heeft, maar het heeft geen zin om iemand van de samenleving te isoleren. Het gerechtelijk deel, met vergelding, is geweest.

nu

Donderdagavond was er een debat in de raad over de komst van Benno L. Minder sterk vond ik dat de burgemeester zijn politieke lot verbond aan een eventuele herhaling van Benno L. Dan lijkt het net alsof dat een soort wisselgeld zou kunnen zijn. Zo van: als uw zoontje of dochtertje iets overkomt, stap ik op en dan is het leed snel geleden. Dat is natuurlijk onbestaanbaar.

De meeste partijen steunden de burgemeester. Een motie van wantrouwen haalde het bij lange na niet. Ook onze partij steunde de beslissing om ruimte aan Benno L. te bieden, voluit.

Natuurlijk speelt mijn levensovertuiging daarbij een rol. De belangrijkste vraag die ik mezelf heb gesteld, is wat het betekent hoe Jezus met ons is omgegaan. Ik ben niet beter dan L. Daarom moeten we ook deze meneer voluit als mens blijven zien. Als er voor mij genade is, wie ben ik dan om een ander die genade te willen ontzeggen?

Ik weet dat er mensen zijn die dat niet begrijpen. Na wat ik donderdag in de gemeenteraad gezegd heb, kreeg ik diverse reacties uit het publiek en via de mail die niet leuk zijn. Maar daarover wil ik niet uitweiden.

Tegelijk realiseer ik me dat het makkelijk praten kan zijn voor mij. Ik ben niet degene die hem vergeving kan schenken; ik ben niet een van zijn slachtoffers.

Toch zou ik er akkoord mee gaan als hij in onze straat kwam wonen. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik hoop dat, ook als ik die zou hebben, ik dezelfde beslissing zou nemen.

straks

Het roert me diep dat mensen vanuit de Leidse kerken zich bereid hebben getoond om Benno L. in de toekomst te begeleiden. Ik ben er onvoorstelbaar trots op dat dit kan in mijn stad. Dit gaat niet alleen over mooie woorden, maar over daden.

Zelf heb ik er met mijn vrouw over gesproken om vrijwilliger te worden. We hebben daar niet voor gekozen, omdat we vinden dat dit nu een te grote aanslag zou betekenen op onze beschikbare tijd. Maar in principe zeg ik er voluit ja tegen. Overigens is de groep vrijwilligers nu al groter dan nodig, al volgt er nog wel een selectie en een training. Niet iedereen die zich nu aanmeldt, kan direct zomaar zijn flat binnenstappen. Maar Benno L. wordt straks wel geholpen, daar gaat het om. Deze meneer moet toch ook naar de supermarkt?

Als politicus zeg ik er nog wat bij. Ik vind het erg belangrijk om een boel afspraken met deze man te maken over wat mag en wat niet mag. Ik sta voluit voor zijn recht om terug te keren in de maatschappij, maar ook voor de veiligheid van anderen. Daarom draagt hij een enkelband met gps en krijgt hij begeleiding als hij de deur uitgaat.

In feite is er een hele waslijst aan voorwaarden om herhaling te voorkomen. Zo mag hij geen contact zoeken met kinderen, moet hij therapie blijven volgen, moet hij altijd telefonisch bereikbaar zijn voor begeleiders en mag hij alleen naar een zwembad als de reclassering de locatie en de tijd heeft goedgekeurd. Dat zijn uitstekende maatregelen, waarbij we aan de grens van het haalbare zitten. Als je nog verder gaat, is er van invrijheidstelling eigenlijk geen sprake meer. Maar hij gaat er zelf mee akkoord, dat is belangrijk.

Toch heb ik niet de illusie dat de gemeente daarmee 100 procent veiligheid biedt. Dat bestaat niet. Heel concreet: ik weet dat er in Leiden meer veroordeelde pedofielen zijn. Als we doen alsof er nooit iets kan gebeuren, creëren we een schijnveiligheid.