Zogeheten geolokalisering zou een gebruikelijke werkwijze zijn. Daarbij stelt de geheime dienst NSA op afstand vast waar de SIM-kaart of telefoon van het doelwit zich bevindt. Als dat eenmaal duidelijk is, voert een onbemand vliegtuig de raketaanval uit.

„We zitten niet achter mensen aan, maar achter hun telefoons, in de hoop dat de persoon aan de andere kant van de raket de slechterik is”, zegt de anonieme vroegere drone-operator. Informatie van klokkenluider Edward Snowden waar The Intercept over beschikt zou zijn verhaal ondersteunen.

De organisaties op wie de Amerikanen het hebben gemunt, beginnen de werkwijze door te krijgen en nemen maatregelen. Sommigen hebben bijvoorbeeld een heleboel verschillende SIM-kaarten. Een ander probleem is de mogelijkheid dat een doelwit nietsvermoedend zijn telefoon uitleent, waardoor het zou kunnen dat degene die het toestel op zak heeft onterecht door een drone-aanval aan zijn einde komt.

De NSA lokaliseert telefoons op diverse manieren, blijkt uit informatie die Snowden heeft gelekt. Kernwoord is sigint: signals intelligence, het afluisteren van telecommunicatie. Zo worden zendmasten afgetapt, maar worden ook drones en andere vliegtuigen uitgerust met zendapparatuur die automatisch contact kan maken met telefoons.

Het gebruik van drones om in andere landen vermeende terroristen te doden is omstreden. De mensenrechtenorganisaties Amnesty International en Human Rights Watch stelden vorig jaar dat bij de aanvallen veel burgerdoden vallen en deze manier van oorlogsvoering waarschijnlijk in strijd is met het internationaal recht.