Publiek en pers mochten bij de vertoning niet aanwezig zijn. Volgens media bekeken twaalf personen de 4,5 uur durende opnames, onder wie de drie rechters, de aanklager, de advocaten en de verdachte zelf.

De 42–jarige aangeklaagde Armin Meiwes had eerder op de tweede dag van het spraakmakende proces zijn handelwijze verdedigd als een vorm van euthanasie. Het latere ’slachtoffer’, een 43–jarige Berlijner, had zelf gevraagd om opgegeten te worden.

„Hij heeft mij eigenlijk zijn lichaam geschonken", stelde de ex–militair en computerdeskundige. Het doden van de Berlijner was een noodzakelijk kwaad geweest om het lichaam te kunnen verorberen.

De verdachte bestreed dat hij uit seksuele motieven de man had gedood. Hij wilde door het eten van een mens hem helemaal in zich opnemen. Hij zou zich een keer hebben bevredigd bij het bekijken van de video–opnames, maar in zijn fantasie zag hij de nog levende Berlijner voor zich.

Meiwes bestempelde zijn neiging om mensenvlees te eten, als dwangmatig. Hij erkende dat hij op het internet nieuwe slachtoffers had gezocht, omdat zijn voorraad vlees bijna op was.