In december 2012 wurgde de 34-jarige S. in een psychose haar zoontje met de riem van haar badjas. Daarna reed ze een diepe sloot in Stuifzand in om ook haar dochter om te brengen. Het meisje kon echter uit de auto klimmen.

Het Openbaar Ministerie eiste tbs met dwangverpleging vanwege het gevaar op herhaling. De rechtbank vindt het „herhalingsrisico onvoldoende aanwezig” en vindt tbs daarom niet nodig.

De rechtbank legde S. verder geen straf op, omdat ze volgens deskundigen van het Pieter Baan Centrum als gevolg van haar psychose volledig ontoerekeningsvatbaar was. De advocaat van S. bepleitte tijdens de rechtszaak dat de vrouw was vergiftigd door het antidepressivum Efexor dat ze gebruikte en daardoor tijdens de misdrijven niet meer in staat was haar wil te bepalen. Daar ging de rechtbank niet in mee.

De rechtbank vindt moord niet te bewijzen, omdat volgens haar in het dossier van de zaak zoveel onduidelijkheden staan over wanneer S. haar zoontje precies doodde dat voorbedachte rade niet kan worden bewezen.

De kans op herhaling wordt uitgesloten, omdat deskundigen van het Pieter Baan Centrum concludeerden dat dit gevaar er alleen is voor eigen kinderen van de vrouw uit het Drentse Spier. Omdat haar dochter niet meer aan haar zorg is toevertrouwd en S. zelf heeft aangegeven dat ze geen kinderwens meer heeft, verwacht de rechtbank niet dat de vrouw opnieuw de fout in gaat. Ze sluit zich daarmee aan bij een onafhankelijke psychiater en psycholoog die door S.’ advocaat zijn ingeschakeld. Die onderzochten S. na haar opname in het Pieter Baan Centrum in Utrecht.

Of het OM in hoger beroep gaat, is nog niet bekend.