Vandaag gaan 120 miljoen Indiërs naar de stembus. In de deelstaten Rajasthan, Madya Pradesh en Chhattisgarh en in de hoofdstad New Delhi kiezen zij volgens het Britse districtenstelsel nieuwe deelstaatparlementen. Het districtenstelsel werkt in het voordeel van de grote partijen, zodat vooral de kandidaten van de Bharatiya Janata Partij (BJP) en de Congrespartij in de belangstelling stonden. De strijd tussen links -de Congrespartij- en rechts -de BJP- is ongekend fel gevoerd. Elke dag bracht nieuwe opiniepeilingen, onthullingen en corruptieschandalen.

In het gedecentraliseerde Indiase politieke systeem hebben de deelstaatparlementen een grote invloed op het dagelijks leven van de Indiërs. Wetten, investeringen en allerlei ontwikkelingsprogramma’s komen niet uit New Delhi, maar uit de deelstaathoofdsteden. Desondanks hebben alle landelijke partijleiders zich vrijelijk in de verkiezingsstrijd gemengd. Alle partijen zien deze deelstaatverkiezingen als een generale repetitie voor de algemene parlementsverkiezingen van volgend jaar. Uiterlijk in november 2004 moet de regering van premier A. B. Vajpayee nieuwe verkiezingen uitschrijven. Mocht zijn partij, de BJP, het vandaag goed doen, dan is de kans groot dat die worden vervroegd.

Er staat veel op het spel in de strijd tussen de twee grootste en machtigste partijen. Overal in India verloor de Congrespartij, de aloude partij van de familie Gandhi, in de jaren negentig de macht aan de BJP. De kiezers hadden schoon genoeg van alle schandalen waarin Congres-politici waren verwikkeld. De BJP voerde de principes van de vrijemarkteconomie in. Daarnaast introduceerde de partij het hindoeïstische nationalisme in de politieke arena. De zogenoemde Hindoetva kreeg steeds meer ruimte: de idee van India als de bakermat van de in alles superieure hindoecultuur, die eeuwenlang wreed onderdrukt is geweest door islamitische sultans en Britse kolonialen. Tegenstanders noemen de Hindoetva gevaarlijk voor de eenheid en het democratisch karakter van India.

Nadat ook BJP-politici betrokken raakten bij allerlei schandalen, slaagde de Congrespartij erin terrein terug te winnen. In 1998 kregen de meeste deelstaten wederom een Congres-regering, hoewel de nationale regering in New Delhi in handen van de BJP bleef.

Sindsdien zijn zowel de BJP-politici als hun Congres-collega’s talloze malen beschuldigd van corruptie, tot op het punt dat de voorpagina’s van de kranten niet groot genoeg zijn om alle verhalen af te drukken. Beide partijen doen er in verkiezingstijd alles aan om de fouten van de ander maximaal uit te vergroten. Ook de strijd tussen Hindoetva-aanhangers en voorstanders van een seculier India heeft zich de laatste jaren verhard.

Wat de partijen betreft, gaan deze deelstaatverkiezingen dan ook over corruptie en het belang dan wel het gevaar van de vermenging van hindoeïsme en politiek. Kandidaat-premier Dilip Singh Judev in Chhattisgarh is trots op het feit dat hij enkele tot het christendom bekeerde Indiërs van een lage kaste heeft ’teruggebracht’ naar het hindoeïsme. Opiniepeilingen wijzen echter uit dat de kiezers andere zaken veel belangrijker vinden. In Rajasthan ruziën de kandidaten voor het premierschap over de rechten van de verschillende kasten, maar de kiezers willen werk en een oplossing voor de aanhoudende droogte. In de deelstaat Chhattisgarh is men tevreden met premier Ajit Jogi. Dat zowel Jogi als concurrent Judev betrokken is bij corruptieschandalen, kan de kiezers weinig schelen. „Het zal wel”, is hun reactie in opiniepeilingen.

Deelstaat Delhi beslaat de hoofdstad en een klein randje van landelijk gebied, samen goed voor zo’n 13 miljoen inwoners van wie er een kleine 8 miljoen mogen stemmen. De stad is opgedeeld in zeventig kiesdistricten die min of meer corresponderen met buurten en wijken. In Delhi gaat het om de vraag of Congres-deelstaatpremier Sheila Dixit het goed heeft gedaan. Dixit is een bedaagde, niet-corrupte dame van in de zestig. Zij concentreerde zich vooral op de onleefbare verkeerschaos. Er liggen nieuwe wegen, stadsbussen rijden op schone benzine en het eerste stuk van de metro van New Delhi is klaar.

De BJP focust de strijd hier echter liever op een landelijke kwestie: Is Sonia Gandhi, de huidige leider van de Congrespartij, de geschikte kandidate voor het premierschap, mocht de Congrespartij weer aan de macht komen? Sonia, zo luidt het argument, is van origine namelijk geen Indiase, maar een Italiaanse. De BJP stelt dat zij de Congrespartij leidt vanwege haar huwelijk met oud-premier Rajiv Gandhi, de zoon van Indira Gandhi en kleinzoon van Nehru, India’s eerste premier. Kan een niet-Indiër premier van India worden?

Als het aan Uma Bharati ligt, absoluut niet. Deze hindoeïstische non is kandidaat-premier in de deelstaat Madhya Pradesh. Zij maakt van alle BJP-kandidaten de meeste kans de nieuwe deelstaatpremier te worden. Overal elders heeft de Congrespartij uiteindelijk niet zo veel te vrezen. Uma Bharati’s verkiezingsslogans zijn simpel: Water, energie, werk en koeien. Zij voert campagne tegen Sonia en tegen de invloed van buitenlanders in India in het algemeen, en voor een verbod op het slachten van koeien. Deze kwesties zullen de meeste kiezers een zorg zijn, maar uit ontevredenheid over hun huidige deelstaatregering zijn zij bereid de BJP weer een kans te geven. Men wil meer elektriciteitscentrale’s, meer water en betere wegen.