„Ik ben hoopvol dat het lukt Sjevardnadze tot aftreden te bewegen, zonder dat de situatie daarvoor eerst uit de hand moet lopen”, zei Roelofs zaterdag in het huis van haar ouders in Terneuzen. „Mijn man heeft de steun van de mensen op straat en de kans bestaat dat politiekorpsen naar de oppositie overlopen. Al moet de oppositie natuurlijk oppassen dat ze niet wordt geprovoceerd.”

Roelofs vertrok in de laatste week van oktober met haar 8-jarige zoon Eduard, die is vernoemd naar zijn Nederlandse grootvader en niet naar de Georgische president, vanuit de Georgische hoofdstad Tbilisi naar Nederland voor een korte vakantie bij haar ouders in Terneuzen. De vakantie duurt wat langer dan aanvankelijk de bedoeling was, omdat de situatie in Georgië op dit moment zeer instabiel is.

„Mijn koffers zijn al ingepakt, zodat ik elk moment kan vertrekken”, zegt Roelofs. „Maar zolang de crisis voortduurt, blijf ik in Terneuzen. Dat is beter dan in Tbilisi te moeten zitten, terwijl er lijfwachten voor je deur staan.”

De 34-jarige Roelofs leerde de een jaar oudere Saakasjvili tien jaar geleden kennen in Frankrijk tijdens een cursus mensenrechten. Saakasjvili studeerde toen rechten. Het paar leefde enkele jaren in de Verenigde Staten en keerde in 1995 naar Georgië terug.

Saakasjvili stemde midden jaren negentig in met het verzoek van de partij van Sjevardnadze om op diens lijst voor de parlementsverkiezingen te gaan staan. Hij ging aan de slag als parlementslid en werd in 2000 door de Georgische president tot minister van Justitie benoemd.

„In die functie hield hij het niet langer dan acht maanden uit”, zegt Roelofs. „Hij kreeg geen steun van Sjevardnadze bij zijn pogingen het openbaar ministerie te hervormen en corruptie aan te pakken.”

Roelofs wijst erop dat Sjevardnadze zich verdienstelijk heeft gemaakt in de Koude Oorlog door een bijdrage aan de ontspanning tussen Oost en West te leveren. „Maar als president van Georgië doet hij het veel minder. De clan rond Sjevardnadze maakt zich op grote schaal schuldig aan corruptie en fraude. Er zit geen geld in de staatskas. In wegen en medische voorzieningen wordt niet geïnvesteerd.”

Saakasjvili richtte in het najaar van 2001 zijn eigen partij op, de Nationale Bewegingspartij. „Die volgt een pro-westerse, op Amerika gerichte democratische koers”, legt Roelofs uit.

Saakasjvili werd kort daarop voorzitter van de stadsraad in Tbilisi en stond daarom niet op de lijst van de Nationale Bewegingspartij voor de parlementsverkiezingen op 2 november. De Nationale Bewegingspartij was volgens de peilingen en volgens de zogenoemde paralleltellingen -die rechtsgeldigheid hebben- goed voor een kwart van de stemmen. Maar volgens de voorlopige officiële cijfers komt de groepering niet verder dan 18 procent. De oppositiepartijen vermoeden fraude en voeren daarom al wekenlang actie tegen het regime van Sjevardnadze.

Roelofs laat zich dagelijks door haar echtgenoot informeren over het verloop van de protesten. „De oppositie heeft voor maandag tot acties van burgerlijke ongehoorzaamheid opgeroepen. Het is belangrijk druk op de ketel te houden, dan moet Sjevardnadze wel wijken.”

Op een toekomstig presidentschap van haar man wil de Terneuzense niet vooruitlopen. „Het is niet aan mij om te zeggen dat hij zich na een eventueel vertrek van Sjevardnadze kandidaat zal stellen. Maar voor de bevolking ligt dat wel in de lijn der verwachting.”