„Slechts 27 procent van het geld dat we nodig hebben, is binnen”, zegt Maeve Murphy, veldcoördinator van een vluchtelingenregistratiecentrum in Libanon. Door het geldtekort kan straks een op de drie vluchtelingen niet meer worden geholpen. „Geen voedselbonnen, geen medische hulp”, vat Murphy samen.

Ook de Nederlandse Minou Hexspoor van War Child ziet de geldproblemen met lede ogen aan. „Wij hebben alleen fondsen voor kortdurende projecten, maar dit conflict duurt nu al lang. Daardoor krijgen circa 3000 kinderen van vluchtelingen in het noorden van Libanon geen psychosociale hulp meer straks. En dat terwijl ze het keihard nodig hebben.” Ze hoopt dat de fondsen voor het einde van het project toch nog ergens worden gevonden.

Anita Delhaas, een Nederlandse die aan de slag is in Libanon voor World Vision, stelt dat er niet alleen gebrek aan geld is, maar ook aan politieke wil. Libanon staat geen officiële vluchtelingenkampen toe, uit angst dat de Syriërs zich permanent vestigen. „Maar deze tenten kunnen echt niet in de winter”, zegt ze in een illegaal kamp in de Bekaa-vallei, vlak bij de grens met Syrië.

World Vision heeft genoeg geld om de huidige projecten - vluchtelingen voorzien van onder meer water en sanitair - te laten draaien. Maar met de komst van meer Syriërs wordt het ook daar krap. Bovendien krijgen lang niet alle vluchtelingen alles wat ze nodig hebben. „Sommige kinderen zijn al 1,5 jaar niet naar school geweest”, stelt ze.

Sinds 2012 heeft Nederland 42 miljoen euro uitgetrokken voor de opvang van ontheemden in Syrië en vluchtelingen in andere landen. In totaal is maar liefst 4,4 miljard dollar nodig om de meer dan 2 miljoen vluchtelingen te helpen.