Vergelijkbare vondsten zijn bekend uit het Rijnland, Wallonië en Groot–Brittannië. In totaal gaat het om ongeveer tien graven. Het graf in Limburg is van een man die daar in de tweede helft van de 5e eeuw is begraven. Het bevat een lang ijzeren zwaard, een zogenoemde spatha, een schild en een vuurslag. Het zwaard heeft oorspronkelijk in een leren schede gezeten. Het leer is vergaan maar het metalen sierbeslag van de schede, waaronder een bronzen puntbeschermer, is aanwezig. Deze blijkt versierd met een gestileerde mensenfiguur. Van het houten schild is alleen de schildknop (umbo) bewaard.

Over de vijfde eeuw, die de overgang vormde van het Romeinse Rijk naar de Frankische tijd, is relatief weinig bekend. Het wapengraf kan meer licht doen schijnen op deze tijd.

De voorwerpen uit het graf in Borgharen zijn overgebracht naar de archeologische dienst van de gemeente Maastricht. Daar worden ze schoongemaakt, geconserveerd en bestudeerd. Het graf werd gevonden tijdens archeologisch onderzoek in het kader van de Grensmaas, de beveiliging van de Maas in Zuid–Limburg tegen overstromingen.

Het onderzoek rond Borgharen, Itteren en Koeweide heeft behalve dit graf veel meer archeologische sporen en vondsten opgeleverd. Ze wijzen op bewoning en begraving langs oude (Maas)geulen vanaf de late Bronstijd (ongeveer 1000 voor Christus) tot en met de vroege Middeleeuwen (450–600 na Christus).

Het archeologisch onderzoek is inmiddels afgerond. In 2004 worden de definitieve resultaten van de onderzoeken door De Maaswerken gepubliceerd.