„Sluiermuts is typisch Schouwen-Duivelands”
„De Schouwen-Duivelandse dracht is niet moeilijk om aan te trekken. Je haar hoeft bijvoorbeeld niet in een rol. Alleen de zondagse sluiermuts is lastig om goed te krijgen en te houden, zeker als het waait. En er mag geen regen op komen vanwege het stijfsel. Die sluiermuts is typerend voor Schouwen-Duiveland. Helaas loopt er niemand meer dagelijks in deze dracht. Mijn oudtante was misschien wel de laatste die het nog droeg: Antjie de Waaij-Blom uit Dreischor, die in 1981 is overleden. Echt een pront vrouwtje, zoals dat hier heet. Ze heeft onlangs in Dreischor een standbeeld gekregen.”
Verschil met doordeweeks
„De zondagse dracht is rijker dan de doordeweekse, vooral ook door de sluiermuts. Bovenin zit een soort tunneltje, dat heet het ”muzengat”. Verder hangen er ’s zondags gouden strikjes aan de krullen, met een wilde parel eronder. Voor doordeweeks zijn er twee mutsen: ’s ochtends een eenvoudige werkmuts en ’s middags een gehaakte muts, en een wit schortje. Dan was het werk gebeurd en was je pront.”
Drijfveer
„Mijn liefde voor de streekdracht ontstond na de watersnoodramp in 1953. Toen is veel van de Schouwen-Duivelandse dracht verloren gegaan en stopten veel mensen ermee. Na de ramp zag je bijna geen sluiermutsen meer in de kerk. Ik trek de dracht regelmatig aan omdat ik het zonde zou vinden als de kleding helemaal zou verdwijnen. Ook ben ik lid van klederdrachtgroep De Arke, die alle streekdrachten van Zeeland heeft en deze op hoogtijdagen laat zien. Als we de traditie niet op deze manier levend houden, zou ieder haar vergeten.”
Zomerserie Zondagse dracht
Steeds minder Nederlanders lopen in klederdracht. In deze serie acht portretten van mensen die nog altijd in zondagse dracht naar de kerk gaan. Vandaag deel 7.
Personalia
Naam: Mina Verton-Kooijman
Leeftijd: 73
Plaats: Zierikzee
Loopt regelmatig in de ‘verdwenen’ dracht van Schouwen-Duivenland, om de streekdrachttraditie levend te houden.