„Het lijkt erop dat Nederland deze verzoeken afwijst omdat bij terugkeer naar Nederland de resterende (omgezette) straf stelselmatig te kort is. Namelijk 6 maanden”, zegt de ombudsman. Hij kreeg daarover klachten van twee moeders van wie de zonen vastzitten in Venezuela en Panama. Met het onderzoek wil Brenninkmeijer „in kaart brengen waarom het ministerie van Veiligheid en Justitie deze verzoeken niet honoreert”.

Brenninkmeijer: „De Wet overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen (WOTS) maakt het mogelijk dat mensen die in het buitenland zijn veroordeeld hun buitenlandse gevangenisstraf in Nederland kunnen uitzitten.” In de praktijk blijkt echter dat veroordeelde Nederlanders in hun buitenlandse cel blijven zitten.

Een van de gevangene die overplaatsing heeft gevraagd is Samuel, die eerder in een uitzending van EenVandaag zijn verhaal deed. Hij zit inmiddels 4 jaar vast in Venezuela en heeft nog 4 jaar celstraf te gaan. De man werd op het vliegveld in Caracas opgepakt met 8 kilo cocaïne in zijn koffer. In Nederland zou hij waarschijnlijk direct vrijkomen.

Zijn advocaat deed tot twee keer toe tevergeefs een verzoek tot overplaatsing. „Ik denk dat ik hier meer moorden heb meegemaakt dan militairen in een oorlogszone”, zei Samuel tegen het tv-programma. Volgens zijn advocaat overleeft hij niet nog eens 4 jaar in de gevangenis. De drugssmokkelaar viel 20 kilo af, verloor tanden en kiezen en is ziek. Hij hoopt op overplaatsing zodat hij hier medische zorg kan krijgen.

Advocaat Jozef Rammelt zei in de uitzending dat een soortgelijk verzoek van een cliënt in een Panamese gevangenis ook is afgewezen. In 2011 en 2012 zou sowieso geen enkel verzoek van Nederlandse gedetineerden vanuit dat land zijn gehonoreerd.