Dreunende bassen op een festivalterrein in Stompwijk. Politieman Richard Wissink loodst de alcoholbus, een politievoertuig met alcoholmeetapparatuur, langs de evenementenlocatie. „We laten even zien dat we er zijn.”

Met enkele auto’s en motoren speurt de Haagse politie deze juli-avond en -nacht naar drankrijders. Met een rode lichtstaaf dirigeert politieman Jan Pagen automobilisten het terrein van een benzinestation op. Vervolgens controleert Pagen, ploegchef van de verkeerspolitie Den Haag, samen met Wissink bestuurders op alcoholgebruik. „Ik ben bij een concert geweest”, zegt een man die in een meetapparaatje moet blazen. Een ander: „Ik kom net terug uit mijn werk.” „Allemaal eerzame burgers”, stelt Pagen vast.

Politiecollega’s op het benzinestation hebben in hun auto een jongeman zitten. Hij ruikt volgens agenten naar alcohol en „saboteerde” de blaastest. Hij moet mee naar het politiebureau. Saillant detail is dat de jongeman kort tevoren bij een woning door agent Wissink nog is gewezen op zijn drankgebruik. „Kun je zien hoe onverstandig mensen kunnen zijn”, zegt Pagen.

Bij alcoholcontroles werken de mensen doorgaans mee, is de ervaring van Pagen. „Alcoholcontroles zijn geaccepteerd. Mensen snappen het nut ervan.” Als bestuurders drank op hebben, kunnen Pagen en Wissink de reactie wel ongeveer aangeven. „Ze zeggen dat ze twee biertjes hebben gedronken, ook al hebben ze een krat bier op.”

„Ik heb een beetje lucht van u nodig”, zegt Wissink tegen een motorrijder op een andere controleplek. „Die zit in mijn band”, grapt de motorrijder. Ook deze bestuurder heeft niet te veel gedronken. „Een heel fijne reis en tot ziens.” Bij een ander, een autochauffeur, spant het erom. Wissink wil zijn rijbewijs zien. De bestuurder heeft alcohol genuttigd, maar toch niet zo veel om in aanmerking te komen voor een sanctie. Pagen wijst op een auto verderop die de controle lijkt te ontwijken. „Misschien heeft hij nog openstaande boetes of heeft hij zijn papieren niet bij zich.”

Wissink rijdt het busje naar een controleplek waar ook enkele collega’s zich ophouden. Wissink spreekt een jongeman aan. Hij is met de fiets en heeft kennelijk te diep in het glaasje gekeken. De jongeman komt er zonder boete van af. Wissink sommeert hem naar huis te gaan lopen.

Rond drie uur in de vroege zaterdagmorgen zet Wissink een blonde dame aan de kant. Ze lijkt niet meer zo kwiek te zijn. „U ging op de vluchtstrook rijden.” De blaastest wijst uit dat ze niet te veel drank op heeft.

De agenten weten ongeveer wat het gedrag is van bestuurders met een borrel te veel op. „Met te hoge of te lage snelheid rijden, geen of de verkeerde verlichting aanhebben, wachten voor groen. Slingeren zie je niet zo veel. Dat komt vooral in films voor.” Ooit maakte Pagen mee dat een bestuurder zo dronken was dat die de auto uitrolde bij de controle. Als beschonken Oost-Europeanen worden aangehouden, hebben ze nogal eens „een behoorlijke slok op”, is de ervaring van de verkeersagenten.

Wissink zet koers naar het Westland. „Bekend is dat er in dit gebied nogal wordt gedronken. Het aantal schuurfeesten waar veel alcohol wordt genuttigd, ligt hoger dan in de rest van de regio.” Wissink stuurt de politiebus over de verlaten wegen van het tuinbouwgebied. Hij trapt het gaspedaal in om een snelle automobilist te achterhalen. „U had haast”, krijgt de bestuurder even later te horen. Een blaastest brengt geen ongerechtigheid aan het licht. Pagen en Wissink betrappen deze nacht geen enkele bestuurder met te veel drank op. Ze weten hoe kwalijk het is dat mensen met een overdosis alcohol achter het stuur kruipen. „Het is erg als iemand zich te pletter rijdt tegen een boom, het is nog erger als hij onschuldige slachtoffers maakt.”